Czy kobieta może nauczać w kościele?

Niejedna kobieta, ale także i mężczyzna, zadaje sobie pytanie, jak to naprawdę jest z nauczaniem kobiet w zborach, skoro wiele społeczności na to przyzwala. Czy takie nauczanie kobiet jest zgodne ze Słowem Bożym?

 

Bóg jasno określił, jaki powinien panować porządek zarówno w rodzinie, jak i w społeczności wierzących. Wszystko to znajdziemy w Piśmie Świętym, które jest nie tylko instrukcją życia, ale i wzorem funkcjonowania społeczności chrześcijańskiej – jako Bożej rodziny:

[SPRAWDŹ TEŻ: BIBLIA – LIST OD BOGA]
[SPRAWDŹ TEŻ: NIEOMYLNE SŁOWO BOŻE]

Lecz chcę, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową kobiety mężczyzna, a głową Chrystusa Bóg.

1 List do Koryntian 11:3

Ten Boży porządek, ustalony przez Ojca i Syna, jest jasnym wyznacznikiem tego, jak powinno wyglądać życie osobiste, rodzinne oraz zborowe. Nie wolno nam zatem zmieniać znaczenia Słowa Bożego i utożsamiać prorokowania z nauczaniem, co niestety czyni wiele społeczności, pozwalając kobietom nauczać i przewodzić jako starsze w zborze. Powinniśmy okazać całkowitą uległość nakazom Boga.

[SPRAWDŹ TEŻ: SPOŁECZNOŚĆ – PO MIŁOŚCI JĄ POZNACIE]

CO BIBLIA MÓWI O NAUCZANIU KOBIET W ZBORACH?

Słowo Boże zawiera proste i klarowne instrukcje dotyczące nauczania kobiet. Naszym obowiązkiem jest ich przestrzegać, nie wypaczając prostej drogi Pańskiej:

Bóg bowiem nie jest Bogiem nieładu, lecz pokoju, jak we wszystkich kościołach świętych. Niech wasze kobiety milczą w kościołach. Bo nie pozwala się im mówić, ale mają być poddane, jak też prawo mówi. A jeśli chcą się czegoś nauczyć, niech w domu pytają swoich mężów. Hańbą bowiem jest dla kobiety mówić w kościele.

1 list do Koryntian 14:33-35

Nie oznacza to jednak, że kobieta ma całkowicie milczeć podczas zgromadzeń. Przed nakazem milczenia Paweł opisuje porządek prorokowania, które służy zbudowaniu, zachęceniu i pocieszeniu (1 Kor 14:3). Wiemy też z 11 rozdziału tej samej księgi, że kobieta powinna mieć nakrytą głowę, będąc gotową do prorokowania. Wniosek jest prosty – kobieta może prorokować na zgromadzeniach, lecz nauczanie i przewodzenie nad mężczyzną jest jej wyraźnie zakazane:

Kobieta niech się uczy w cichości, we wszelkiej uległości; pouczać zaś kobiecie nie pozwalam ani kierować mężem; ale być w cichości. Bo najpierw Adam został ukształtowany, potem Ewa. I nie Adam został zwiedziony, lecz kobieta, gdy została zwiedziona, popadła w przestępstwo; natomiast szczęścia dozna przez rodzenie [dzieci] – gdy pozostaną w wierze, w miłości, w poświęceniu z umiarem.

1 List do Tymoteusza 2:11-15

CZY KOBIETA W OGÓLE NIE MOŻE NAUCZAĆ?

Właściwie to nie jest tak, że kobieta nie może kompletnie nie nauczać i w tym przypadku Słowo Boże przychodzi nam z pomocą, abyśmy zobaczyli jaki jest plan Boży wobec sióstr.

Kobiety, jak wszyscy uczniowie Chrystusa, powinny dzielić się Dobrą Nowiną. Siostry muszą być przygotowane, by bronić swojej wiary:

[SPRAWDŹ TEŻ: SPOSOBY NA ROZMOWY Z ŚWIADKAMI JEHOWY – CZĘŚĆ#1]

Natomiast Pana, Chrystusa, poświęcajcie w waszych sercach, zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto domaga się od was zdania sprawy z nadziei, która jest w was, czyńcie to jednak z łagodnością i bojaźnią, mając dobre sumienie, aby w tym, w czym jesteście obmawiani, zawstydzeni byli ci, którzy znieważają wasze dobre postępowanie w Chrystusie.

1 List Piotra 3:15-16

Mamy przykład Pryscylli, która razem z mężem prywatnie wyłożyła szczegóły Dobrej Nowiny Apollosowi (Dz 18:26). Jednak werset ten często błędnie wykorzystywany jest do uzasadniania publicznego nauczania kobiet, gdzie nawet w samym wersecie jest ukazany przekaz prywatny u Pryski i Akwili.

Kobiety doświadczone w wierze mają nauczać inne kobiety i dzieci, więc na spotkaniach typowo siostrzanych mogą się pouczać w konkretnych sprawach dotyczących kobiecego życia chrześcijańskiego.

Starsze podobnie: w prowadzeniu się czcigodne, nieobmawiające, niezniewolone nadużywaniem wina, uczące tego, co szlachetne, aby zachęcały młodsze, by były kochające mężów, kochające dzieci, rozsądne, czyste, gospodarne, dobre, uległe własnym mężom – żeby Słowu Bożemu nie bluźniono.

List do Tytusa 2:3-5

Podczas rozważań Biblijnych, Pan może dać kobiecie szczególne zrozumienie, którym powinna się podzielić, jednak nie jest to nauczanie w znaczeniu przewodzenia społeczności, lecz dzielenie się objawieniem od Pana.

Każda kobieta może prorokować, co widzimy na przykładzie Debory, Huldy czy Anny. Pamiętajmy jednak, że prorokowanie nie jest tym samym co nauczanie! Warto również dodać, że nie każdy uczeń otrzymuje ten sam dar!

[SPRAWDŹ TEŻ: DARY DUCHA CZĘŚĆ#1 – „CZY NADAL SĄ W KOŚCIELE BOŻYM?”]
[SPRAWDŹ TEŻ: DARY DUCHA CZĘŚĆ#2 – MIŁOŚĆ, NIE CUDA!
[SPRAWDŹ TEŻ: DARY DUCHA CZĘŚĆ#3 – MOWA NA JĘZYKACH]

WYPACZENIE NAUCZANIA W ZBORACH

W dzisiejszych społecznościach często dochodzi do poważnego wypaczenia zarówno nauczania, jak i pasterstwa. Wielu ludzi zostaje starszymi, opierając się na zdobytych w szkołach teologicznych umiejętnościach, które nie mają nic wspólnego z autentycznymi darami duchowymi udzielanymi przez Boga. Tym samym sprzeciwiają się wyraźnemu porządkowi ustanowionemu w Piśmie Świętym.

Trzeba jasno powiedzieć, że nie każdy może być nauczycielem czy pasterzem w Kościele. Powołanie do tych funkcji nie jest kwestią zdobytego wykształcenia, ale suwerennego wyboru Boga, który rozdaje swoje dary według własnego upodobania. Z tego powodu wielu mężczyzn, podobnie do kobiet, nie powinno nauczać. Mężczyźni bez daru nauczania od Pana nie powinni się łapać za tego rodzaju posługę:

Nauczycielami zostawajcie nieliczni, bracia moi, wiedząc, że otrzymamy surowszy wyrok.

List Jakuba 3:1

Współczesne wspólnoty często wybierają ludzkie standardy i tradycję zamiast posłuszeństwa wobec jasnych wskazówek biblijnych. To prowadzi do duchowego chaosu i osłabienia społeczności wierzących. Powinniśmy pamiętać, że Chrystus jest jedyną Głową Kościoła i to On decyduje, komu powierza dary, funkcje i posługi. Każda próba ustanawiania własnych zasad ponad Boże Słowo jest poważnym błędem i zagrożeniem dla duchowego zdrowia zboru.

Naszym obowiązkiem jest trzymanie się Bożego porządku, szanowanie Jego decyzji i działanie zgodne z Jego wolą, ku chwale Ojca przez Jezusa Chrystusa.

WEZWANIE DO POKUTY!

Moi drodzy, oficjalnie wzywam do pokuty wszystkie zbory, społeczności w których podczas waszych zgromadzeń nauczają kobiety, nie grzeszcie wobec postanowieniom Bożym, nie łamcie Bożego standardu i porządku, które Pan dał przez Słowo Boże.