Sabat i służba w świątyni Bożej

Jako uczniowie Pana żyjemy w sabacie i ciągłej służbie w świątyni Bożej. Otrzymaliśmy łaskę i staliśmy się Świątynią Bożą. Względem Starego Przymierza przebywamy w niej cały czas, a nie raz w tygodniu czy od święta. Jesteśmy w ciągłym przebywaniu Boga nie tylko ze względu na Jego wszechobecność, ale również ze względu na obecność Boga w nas przez Jego Ducha Świętego. Staliśmy się kapłanami na wzór kapłaństwa Lewickiego i jesteśmy poświęceni Bogu i to Pan jest naszym działem. W służbie mamy trwać przy Nim w dziękczynieniu i poświęceniu życia przez 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, a nie tylko w jeden dzień. Mamy ciągły sabat w Panu, co oznacza, że nasza relacja z Bogiem i nasze oddanie Mu nie jest ograniczone do jednego dnia, lecz trwa nieprzerwanie, każdego dnia naszego życia.

[SPRAWDŹ TEŻ: TRZECIA ŚWIĄTYNIA SALOMONA ZAPOWIEDZA ANTYCHRYSTA I KOŃCA ŚWIATA?]
[SPRAWDŹ TEŻ: ANTYCHRYST W BOŻEJ ŚWIĄTYNI]

To są nakazy i prawa, których wypełnienia dopilnujcie w ziemi, którą daje ci PAN, Bóg waszych ojców, żebyś ją dziedzicznie otrzymał po wszystkie dni swojego życia na ziemi.
Doszczętnie zniszczycie wszystkie miejsca, w których narody, którymi wy zawładniecie, służyli swoim bogom na wysokich górach, na wzgórzach i pod każdym zielonym drzewem.
Zburzycie ich ołtarze, potłuczecie ich pomniki i spalicie w ogniu ich gaje; porąbiecie też wyrzeźbione posągi ich bogów i wytracicie ich imiona z tego miejsca.
Nie postępujcie tak z PANEM, swoim Bogiem;
Lecz do miejsca, które PAN, wasz Bóg, wybierze ze wszystkich waszych pokoleń, aby tam umieścić swoje imię i zamieszkać, właśnie tam będziecie uczęszczać i tam będziecie przychodzić. Tam będziecie przynosić swoje całopalenia, ofiary, dziesięciny i ofiary wzniesienia, swoje ofiary ślubowane i dobrowolne oraz pierworodne ze swojego bydła i owiec.
I tam będziecie jeść przed PANEM, swoim Bogiem, i będziecie się radować ze wszystkiego, co osiągnęły wasze ręce, wy i wasze rodziny, w czym pobłogosławi cię PAN, twój Bóg.

Powtórzonego Prawa 12:1-7

NIEPRZERWANA SŁUŻBA W ŚWIĄTYNI

Gdy w Starym Przymierzu Bóg objawiał swoją chwałę w namiocie świadectwa czy w świątyni Salomona w postaci szechiny (np. słupa dymu), były to chwile, kiedy lud żydowski miał objawienie chwały Boga na wyciągnięcie ręki, aby to doświadczyć musieli być w świątyni Salomona lub przed jej budową w namiocie przybytku. Między innymi podczas sabatów odbywały się ofiary pojednawcze za grzech i inne rytuały.

[SPRAWDŹ TEŻ: KIM JEST DUCH ŚWIĘTY?]
[SPRAWDŹ TEŻ: KTO MIESZKA W DZIECIACH BOŻYCH?]

Bóg, będąc z nimi w ten sposób, wzywał do przybywania do świątyni, ale faktycznie ta świątynia w Jerozolimie miała symbolizować tę, która miała nastać w Nowym Przymierzu, o której uczył Pan Jezus napominając Żydów. Nowe Przymierze, które przyniósł Chrystus, zmieniło sposób, w jaki ludzie mogą doświadczać Boga. Zbawieni ludzie już nie muszą pielgrzymować do świątyni w Jerozolimie, ponieważ staliśmy się duchową świątynią, w której przebywa Bóg Ojciec i Pan Jezus przez Ducha Świętego.

[SPRAWDŹ TEŻ: GRZECH ZABIJA – CHRYSTUS RATUJE]

W kontekście Nowego Przymierza, sabat nabiera nowego znaczenia. Zamiast jednego dnia tygodniowo poświęconego odpoczynkowi i oddawaniu czci Bogu, mamy teraz możliwość życia w nieustannym sabacie i odpoczynku od grzechu i postępowania w ciele, trwając w obecności Boga każdego dnia. Nasze życie duchowe nie jest już ograniczone do określonych miejsc czy czasów, ale jest ciągłym doświadczeniem Jego obecności i łaski.

[SPRAWDŹ TEŻ: ŻYJ WIARĄ PRZEZ ŁASKĘ – PEWNOŚĆ I RADOŚĆ ZBAWIENIA]

Odpowiedział im Jezus: Zburzcie tę świątynię, a w trzy dni ją wzniosę.
Wtedy Żydzi powiedzieli: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a ty ją w trzy dni wzniesiesz? Ale on mówił o świątyni swego ciała.
Gdy więc zmartwychwstał, jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus.

Ewangelia Jana 2:19-22

NIE TYLKO W SABAT – BÓG W NAS CAŁY CZAS

Tak samo jak Bóg objawiał swoją chwałę w świątyni Salomona, dzisiaj objawia ją przez Ducha Świętego, którym nas obdarował i wypełnił świątynię naszego ciała. Dzięki Duchowi Świętemu w zbawionych osobach, Pan Jezus i Bóg Ojciec przebywają z nami cały czas.

[SPRAWDŹ TEŻ: TRYNITARIANIZM – PRAWDA CZY FAŁSZ?]
[SPRAWDŹ TEŻ: MIECZDUCHA888: DWIE OSOBY NOSZĄ IMIĘ STWÓRCY]

W Nowym Przymierzu sabat nie jest już ograniczony do jednego dnia w tygodniu, lecz staje się codziennym życiem przed obliczem Pańskim i zarazem w Nim. Przez Ducha Świętego, Bóg Ojciec i Syn Bozy mieszkając w zbawionym ludzie, pozwala nam na nieustanną obecność i doświadczanie łaski zbawienia i Jego owoców. To oznacza, że każda chwila jest dla nas sabatem – czasem odpoczynku od grzechu, nieznajomości Boga. Już nie ogranicza nas nic, abyśmy trwali cały czas w modlitwie, dziękczynieniu, uwielbianiu Boga w każdym miejscu!

[SPRAWDŹ TEŻ: DUCHOWA DYSCYPLINA CZ. 2 – SPOWIEDŹ]
[SPRAWDŹ TEŻ: DUCHOWA DYSCYPLINA CZ. 3 – “MODLITWA”]
[SPRAWDŹ TEŻ: JAK OBJAWIA SIĘ OWOC DUCHA?]

Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży w was mieszka?
A jeśli ktoś niszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg, bo świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.

1 List do Koryntian 3:16-17
A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.

2 List do Koryntian 6:16

Lecz ich umysły zostały zaślepione; aż do dziś bowiem przy czytaniu Starego Testamentu ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, gdyż jest usuwana w Chrystusie. I aż do dziś, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu. Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta. Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność. Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.

2 List do Koryntian 3:14-18

Codziennie mamy okazję doświadczania Bożej chwały i bliskości, podobnie jak Izraelici doświadczali tego w świątyni. Nasze życie, wypełnione Duchem Świętym, staje się żywym sabatem, w którym nieustannie oddajemy chwałę Bogu i trwamy w Jego obecności.

Sabat w Nowym Przymierzu to nie dzień odpoczynku od pracy jak w Starym Przymierzu, ale przede wszystkim stan serca i umysłu, w którym jesteśmy w ciągłej relacji z Bogiem, w ciągłym nastawieniu serca na poszukiwania woli Bożej i szukania Królestwa Bożego. Dzięki odpoczynkowi w Panu możemy doświadczać pokoju, radości i Bożej łaski każdego dnia, będąc świadomi Jego nieustającej obecności i prowadzenia. Nie zamierzam odwodzić nikogo obchodzącego sabat, bo to Jego wybór, ale ludzie obchodzący sabat często atakują osoby zbawione, żyjące wielbiąc Boga każdego dnia. Uważam, że takie zachowanie sabatujących jest złe i pozbawione miłości.

[SPRAWDŹ TEŻ: DARY DUCHA CZĘŚĆ#2 – MIŁOŚĆ, NIE CUDA!]
[SPRAWDŹ TEŻ: BÓ OJCIEC JAKO OSTATECZNA GŁOWA W CHRZEŚCIJAŃSTWIE]

Kim jesteś ty, że sądzisz cudzego sługę? Dla własnego Pana stoi albo upada. Ostoi się jednak, gdyż Bóg może go utwierdzić.
Jeden bowiem czyni różnicę między dniem a dniem, a drugi każdy dzień ocenia jednakowo. Każdy niech będzie dobrze upewniony w swoim zamyśle.
Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega, a kto nie przestrzega dnia, dla Pana nie przestrzega. Kto je, dla Pana je, bo dziękuje Bogu, a kto nie je, dla Pana nie je i dziękuje Bogu.

List do Rzymian 14:4-6

POWOŁANI DO SŁUŻBY W ŚWIĄTYNI

Także będąc świątynia, również jesteśmy powołani do wykonywania posługi świątynnej na wzór plemienia Lewickiego. To nie znaczy, że teraz mamy pojmować to stanowisko według Starego Testamentu i składać ofiary rzeźne czy coś w rodzaju wykonywania czynności związanych z kapłaństwem ze Starego Przymierza. Jesteśmy poświęceni w pełni Bogu, nie mamy działu na tej ziemi, ale działem naszym jest nasz Zbawiciel. Jesteśmy jak Abraham przechodniami na tej złej ziemi.

Dobra nowina jest taka, że zostaliśmy stworzeni do relacji w miłości właśnie z naszym Stwórcą i to nie jednego dnia, ale każdego dnia. My, jako nowo narodzeni chrześcijanie, obdarowani Duchem Świętym w porównaniu do starotestamentowego Izraela, nie mamy jednego dnia dla Pana, ale każdą chwilę możemy poświęcić naszemu Zbawicielowi. Już nie chodzimy w sabat do świątyni, ale każdego dnia tygodnia jesteśmy w świątyni.

[SPRAWDŹ TEŻ: ZDROWA SPOŁECZNOŚĆ – PO MIŁOŚCI POZNACIE]

Jezus mu odpowiedział: Jeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo. I mój Ojciec go umiłuje, i przyjdziemy do niego, i u niego zamieszkamy.

Ewangelia Jana 14:23

SABAT SZCZEGÓLNYM ZNAKIEM DLA IZRAELA

Instytucje na wzór Adwentystów dnia siódmego próbują forsować obchodzenia siódmego dnia tygodnia jako obowiązujące przykazanie w Nowym Przymierzu, lecz w całym Nowym Testamencie próżno szukać takich poleceń od Pana czy apostołów.  Przykazanie w sposób cielesny dotyczyło Staro Testamentowego Izraela, na znak przymierza miedzy Bogiem a Izraelem. Nie które kościoły wpadły w kult religijności obchodzenia dnia dla Pana, nieważne czy to sobota czy niedziela. Bóg chce mieć z nami relacje każdego dnia!

[SPRAWDŹ TEŻ: CZYM JEST CHRZEŚCIJAŃSTWO?]

Dlatego też, zamiast koncentrować się na jednym dniu tygodnia, powinniśmy dążyć do życia w stałym sabacie, w którym nasze serca i umysły są zawsze skierowane ku Bogu. Nasza codzienna służba, modlitwa i oddanie stają się wyrazem naszej miłości do Boga, a każdy dzień staje się okazją do celebrowania Jego obecności w naszym życiu. Bóg pragnie, abyśmy każdego dnia byli blisko Niego, doświadczając Jego miłości i prowadzenia.

Powiedz też synom Izraela: Koniecznie macie przestrzegać moich szabatów, bo to jest znak między mną a wami przez wszystkie wasze pokolenia, abyście wiedzieli, że ja jestem PAN, który was uświęca.

Księga Wyjścia 31:13

Pojmując Nowy Testament jako wyznacznik duchowy, mamy wskazanie na odpoczynek na czas przebywania już z Bogiem w wieczności, o czym opowiada cały czwarty rozdział Listu do Hebrajczyków.

Bójmy się więc, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do jego odpoczynku, aby czasem się nie okazało, że ktoś z was jej nie osiągnął. I nam bowiem głoszono ewangelię jak i tamtym. Lecz tamtym nie pomogło słowo, które słyszeli, gdyż nie było powiązane z wiarą tych, którzy je słyszeli. Bo do odpoczynku wchodzimy my, którzy uwierzyliśmy, jak powiedział: Dlatego przysiągłem w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku, choć jego dzieła były dokonane od założenia świata. Powiedział bowiem w pewnym miejscu o siódmym dniu tak: I odpoczął Bóg siódmego dnia od wszystkich swoich dzieł. A tutaj znowu: Nie wejdą do mego odpoczynku. Ponieważ więc jest tak, że niektórzy mają wejść do niego, a ci, którym najpierw głoszono, nie weszli z powodu niewiary; Znowu wyznacza pewien dzień, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie „Dzisiaj”, jak to zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc. Gdyby bowiem Jozue zapewnił im odpoczynek, Bóg nie mówiłby potem o innym dniu. A tak zostaje jeszcze odpoczynek dla ludu Bożego. Kto bowiem wszedł do jego odpoczynku, on także odpoczął od swoich czynów, tak jak Bóg od swoich. Starajmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie wpadł w ten sam przykład niewiary. Słowo Boże bowiem jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne rozsądzić myśli i zamiary serca. Żadne stworzenie nie ukryje się przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odkryte przed oczami tego, któremu musimy zdać sprawę. Mając więc wielkiego najwyższego kapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się naszego wyznania. Nie mamy bowiem najwyższego kapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz kuszonego we wszystkim podobnie jak my, ale bez grzechu. Przystąpmy więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej chwili.

List do Hebrajczyków 4:1-16

Odpoczynek w Królestwie Niebieskim jest opisany w szóstym rozdziale Objawienia Jana, gdzie Jan widział pochwycony Kościół z ucisku. Zbawieni pytali Boga, kiedy zakończy już rzeczywistość ziemską, a w odpowiedzi usłyszeli, aby trwali w odpoczynku, do którego mieli dołączyć inni zbawieni po sądzie nad narodami.

To oznacza, że ci, którzy są wierni Chrystusowi, będą cieszyć się wiecznym odpoczynkiem w Królestwie Niebieskim. Sabat w tym kontekście nie jest już tylko dniem tygodnia, ale symbolem wiecznego pokoju i odpoczynku, jaki otrzymujemy w obecności Boga.

Duchowy sabat, o którym mówi Nowy Testament, jest więc zapowiedzią ostatecznego odpoczynku, który znajdziemy w niebie. Jest to odpoczynek od wszelkich trudów i zmagań tego świata, obietnica wiecznego pokoju w Bożej obecności.

I dano każdemu z nich białą szatę, i powiedziano im, aby odpoczywali jeszcze przez krótki czas, aż dopełni się liczba ich współsług i braci, którzy mają zostać zabici jak i oni.

Objawienie Jana 6:11

ŚWIĘTA IZRAELA CIENIEM ZBAWIENIA

Paweł nigdy w swoich listach nie nakazywał braciom obchodzić sabatu, raczej wskazywał, że jeśli ktoś chce przestrzegać prawa Mojżesza, musi wypełniać je całe. Gdy Galacjanie próbowali zachowywać święta Żydowskie, Paweł martwił się, że weszli w cielesny sposób bycia i odstępują od wiary.  

Ale teraz, gdy poznaliście Boga, a raczej gdy zostaliście przez Boga poznani, jakże możecie ponownie wracać do słabych i nędznych żywiołów, którym ponownie chcecie służyć?
Zachowujecie dni i miesiące, pory i lata.
Boję się o was, czy przypadkiem na próżno nie trudziłem się nad wami.

List do Galacjan 4:9-11

Oświadczam ponownie każdemu człowiekowi, który daje się obrzezać, że jest zobowiązany do przestrzegania całego Prawa.

List do Galacjan 5:3

Jeśli przyjmujesz sabat cieleśnie, wykonujesz jedynie pustą religię, pełną rytuałów bez głębszego znaczenia. Bóg nie pragnie religii, lecz oddania i przywiązania każdego dnia, a nie tylko od święta.

W Nowym Przymierzu jesteśmy wezwani do miłowania Boga całym sercem, duszą, umysłem i ze wszystkich sił każdego dnia, a nie tylko w sobotę. Pan Jezus uczył, że najważniejsze przykazanie to miłość do Boga i bliźniego (Mateusz 22:37-39). Ta miłość powinna przejawiać się w naszym codziennym życiu, w każdym momencie, a nie być ograniczona do jednego dnia tygodniowo.

Paweł podkreśla, że prawdziwe oddanie Bogu to życie według Ducha, a nie według litery prawa (Rzymian 14:5-6).

Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu.
Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus.

List do Kolosan 2:16-17

Podsumowując, Paweł nauczał, że prawdziwe chrześcijaństwo to nie przestrzeganie rytuałów i religijnych nakazów, ale życie w pełnej oddaniu Bogu każdego dnia. Sabat w Nowym Przymierzu to ciągłe doświadczenie Bożej obecności i miłości, które prowadzi nas do wiecznego odpoczynku w Królestwie Niebieskim.

Jeżeli uważasz, że powinieneś obchodzić sabat, czyń jak uważasz i pozostań przy swoim jak mówi Słowo Boże. Wszyscy koncentrujmy się na tym, aby uświęcać się, a nie wpadać w religijność, ale trwać w wykonywaniu miłości Bożej AGAPE. Nie obchodzisz sabatu, nie nakazuj komuś go nie obchodzić jeśli ma takie przykazanie, niech każdy pozostanie przy swoim według przykazania (Rzymian 14:5-6)

[SPRAWDŹ TEŻ: EKUMENIA JEDNA ŚWIATOWA RELIGIA]