Za nami bardzo trudny czas, czas w którym odszedł od nas ukochany człowiek. W nadziei walczyliśmy do końca, by umarł zbawiony.
 
Były chwile, gdy ta nadzieja słabła, gdy powoli traciliśmy wiarę, że uda się przed śmiercią dotrzeć z dobrą nowiną do taty.  Jednak dziś, gdy pora na przemyślenia, refleksje jesteśmy spokojni. 

[SPRAWDŹ TEŻ: DZIĘKUJEMY]
[SPRAWDŹ TEŻ: WOLNOŚĆ Z PUŁAPKI WŁASNYCH MYŚLI]
[SPRAWDŹ TEŻ: MIECZDUCHA888: CHRYSTUSOWA BOŻA RODZINA NA DOBRE I NA ZŁE]

ZACHOWAĆ WIARĘ I NADZIEJĘ

Wczoraj minął równy tydzień od śmierci taty, był to trudny dzień dla nas wszystkich, i przyjdzie czas, że i Jarek napisze kilka słów od siebie, jednak dziś to moje (choć pewnie Jarek pod każdym z tych słów się podpisze) przemyślenia, którymi chcę podzielić się z wami. 

Po co? – By wasza nadzieja nigdy nie zgasła.

Kiedy razem z Jarkiem zostaliśmy oczyszczeni przez Pana – i narodziliśmy się na nowo, poznawaliśmy Boga przez pryzmat słowa Bożego. Pierwsze Pismo dostaliśmy właśnie od taty wiele lat wcześniej, gdy byliśmy ateistami i zachłyśnięci nienawiścią do tzw. “kościoła” (takiego jaki był nam znany) i z myślami, że Biblia to  zwykła bajka, wpadliśmy z tatą w długą pogawędkę. Zbił w nas wtedy fałszywy “fundament”, choć wtedy się do tego nie umieliśmy przyznać. Dopiero po latach usiedliśmy prawdziwie do Słowa Bożego. 

I gdy już jako nowonarodzeni wróciliśmy do dyskusji o Bogu, Chrystusie, ewangelii okazało się, że to tata utracił wiarę. Nie będę się teraz o tym rozpisywać, bo nie jest to istotne – to wiedzieliśmy, że nie jest zbawiony. Jednak, gdy był w pełni sił, nasze dyskusje raczej wyglądały jak dobijanie się do ściany.

[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTWO: GNIEW NIE OZNACZA KOŃCA]
[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTWO: DEPRESJA CICHY MORDERCA]
[SPRAWDŹ TEŻ: NIEOMYLNE PISMO ŚWIĘTE]

Gdy tata zachorował kilka miesięcy temu cały nasz świat się połamał na kawałki. Operacja, której mógł nie przeżyć była pierwszym momentem, gdy wizja braku zbawienia taty najmocniej nami wstrząsnęła. Po operacji tata już nie był taki sam. Z tygodnia na tydzień z aktywnego człowieka, który był bardzo samodzielny stawał się wychudzonym staruszkiem, polegającym na innych. Choroba zabierała go z dnia na dzień. 
 

[SPRAWDŹ TEŻ: MOC WIARY W OBLICZU ŻYCIOWYCH WYZWAŃ]
[SPRAWDŹ TEŻ: POJEDNAJ SIĘ PÓKI MASZ CZAS…]

Jednak nadzieja w nas wzrastała. Czytaliśmy z nim Słowo, rozmawialiśmy o Bogu. Im więcej tracił z doczesnego, materialnego świata, im bardziej gasł, tym bardziej chcieliśmy Jego ratunku. 

Nasza nadzieja raz rosła, raz słabła. Bywały dni, gdy czuliśmy porażkę, jednak jakieś dwa tygodnie temu, gdy Jarek czytał z tatą ewangelię, gdy już wychodził usłyszał od taty: “To mnie umocniło”.

To były ostatnie słowa, które Jarek od niego usłyszał.

Kilka dni później z tatą nie było już kontaktu, tylko spał. Jednak mimo to, Jarek czytał mu Boże Słowo, wierząc, że tata to usłyszy. Ostatni raz było to w czwartek, dwa dni przed śmiercią.

[SPRAWDŹ TEŻ: ZABÓJCZA RÓŻOWA KLATKA]
[SPRAWDŹ TEŻ: ŚMIERĆ – SEN DUCHOWY]

Tata odszedł spokojny, podczas snu, nad ranem we własnym domu. Odszedł z bardzo spokojnym wyrazem twarzy. Wierzymy, że nasza nadzieja na Jego zbawienie jest prawdziwa. Wierzymy, że Go spotkamy, że pojednał się z Panem Jezusem.
 
Wierzcie do końca, trwajcie w modlitwie o swoich bliskich, i róbcie to co w waszej mocy, bo to może ich uratować. Dopóki żyjemy, zawsze jest nadzieja. 

[SPRAWDŹ TEŻ: ZBAWIENIE – MIŁOSIERDZIE BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: NIECH WYRÓŻNIA NAS BOŻA OBECNOŚĆ]

Czemu się smucisz, moja duszo,
i czemu się we mnie trwożysz?
Zaufaj Bogu, bo jeszcze będę go wysławiał,
gdyż on jest zbawieniem mego oblicza i moim Bogiem.

Psalmów 42:11

NIEGASNĄCA NADZIEJA

Pragnę podzielić się z Wami moim pożegnaniem, wspomnieniem o tacie, a właściwie moim teściu.
I nie traćcie nadziei!

Choć poznałam go zaledwie 18 lat temu, dziś bez oporu mówię o nim tata. Był wspaniałym, uśmiechniętym człowiekiem. Pełnym życia i radości. Lubił żartować i kochał życie i swoich bliskich. Zawsze mogliśmy na niego liczyć, i wierzę, że i on nigdy nie zawiódł się na nas.

Wychował wspaniałego syna, był cudownym dziadkiem dla Weroniki i Adasia. I jestem niezmiernie wdzięczna, że po prostu był, bo to ogromne szczęście trafić na takiego teścia.

Kochał rybki i inne zwierzęta, sport i prace na działce, a potem częstował robionymi przez siebie przetworami. Uwielbiał też spędzać czas ze swoimi wnukami, które były jego oczkiem w głowie. Bawił się w chowanego, tańczył albo grał w eurobiznes – choć nie do końca ogarniał jak się w to gra.

I często ogrywał nas w kości.

Gdy wiele lat temu razem z Jarkiem mieliśmy wątpliwości co do istnienia Boga, dał nam niepodważalne argumenty, oraz Pismo Święte, co zmieniło nasze życie. Choć wtedy nie zdawaliśmy sobie z tego sprawy.

Gdy po latach odnaleźliśmy w życiu Boga, zrozumieliśmy, że miał na to wpływ – wtedy to jednak tata miał różne wątpliwości.

Gdy dopadła go ta paskudna choroba. trwaliśmy przy nim, wspieraliśmy, dając całą miłość, którą do Niego żywiliśmy. I mogliśmy oddać tacie te same argumenty i słowa które kilka lat wcześniej uratowały nas.

Dlatego ten wspólny czas był ważny i wierzymy, że zaowocował Jego zbawieniem. Jednymi z ostatnich słów, które Jarek od Niego usłyszał były: “to mnie umocniło” po wspólnym czytaniu ewangelii kilka dni przed śmiercią. Dziś wierzymy i żyjemy nadzieją, że tata pojednał się z Bogiem, bo umarł spokojny.

Ufamy Panu, że spotkamy się z nim w domu. I ta nadzieja daje ogromny spokój w sercu, daje radość i wdzięczność za każdą wspólną chwilę, za każdą kawę, za każdy żart. Będzie nam tego brakować.
Dziękuję Bogu, że było nam dane zdążyć go kochać i być razem te wszystkie lata, jako szczęśliwa rodzina. Będę tęsknić i nigdy o nim nie zapomnę.

Dziękuję Boże za moją rodzinę.
Ania

Ale ci, którzy oczekują PANA,
nabiorą nowych sił;
wzbiją się na skrzydłach jak orły,
będą biec, a się nie zmęczą,
będą chodzić, a nie ustaną.

Izajasza 40:31

Boża obecność, to żywe przebywanie Boga Ojca i Pana Jezusa – Syna Ojca przez ICH wspólnego Ducha Świętego. Jako dzieci Boże, poprzez nowo narodzenie, otrzymujemy największą łaskę jaką możemy sobie wyobrazić – zbawienie! To zagłębienie w naszą duchowość i relację z Bogiem, z którego obecnością wiąże się wiele obietnic. W wielu wersetach między innymi w drugim rozdziale listu do Efezjan jest podkreślone jest znaczenie naszego zbawienia.

[SPRAWDŹ TEŻ: KIM JEST DUCH ŚWIĘTY?]
[SPRAWDŹ TEŻ: ZBAWIENIE – MIŁOSIERDZIE BOŻE]

Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował,
I nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem – łaską zbawieni jesteście –
I wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie,
Aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie.
Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar;
Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.

List Efezjan 2:4-10

Zostajemy zapieczętowani Duchem Bożym, co jest darem ku zbawieniu i życiu wiecznemu. Dzięki obecności Boga Ojca i Syna Bożego w nas, łaska Boga jest obficie na nas wylewana przez ICH miłość. Otrzymujemy Ducha Chrystusowego, dzięki obecności Wszechmocnego, który daje obietnicę i pewność życia wiecznego dzieciom Bożym. To jak rękojmia, zapieczętowanie Duchem, które daje nam pewność przynależności do Boga.

[SPRAWDŹ TEŻ: JHWH – IMIĘ BOŻEJ RODZINY – BOGA OJCA I SYNA BOŻEGO]]

W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym,
Który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego.

List Efezjan 1:13-14

UCZNIOWIE CHRYSTUSA – INNI OD ŚWIATA

Kiedy świat patrzy na dzieci Boże, powinien zauważyć odmienną postawę. Świat często odrzuca obecność Boga w swoim życiu i królowanie naszego Pana. Świat jest jak lud gazareńczyków, który Prosił Chrystusa, aby sobie od nich poszedł, bo nie życzyli sobie Jego obecności. Jego panowanie nad wszystkim przerażało ich, co skutkowało, że nie pragnęli Jego obecności – rzeczywistość materialna i pieniądze był ważniejsze. Podobnie jak oni, ludzie często unikają Bożej bliskości.

[SPRAWDŹ TEŻ: ZŁOTY CIELEC KATOLICYZMU]
[SPRAWDŹ TEŻ: JESTEŚ TYM CO…]

A ci, którzy je paśli, uciekli i rozgłosili to w mieście i po wioskach; i zeszli się, aby zobaczyć, co się stało. I przyszli do Jezusa, i ujrzeli, że ten, który był opętany, siedział odziany i przy zdrowych zmysłach, ten, w którym był legion demonów; i zlękli się.
A ci, którzy to widzieli, opowiedzieli im, co się stało z opętanym, i także o świniach.
I poczęli go prosić, żeby usunął się z ich granic.

Ewangelia Marka 5:14-17

MIŁOŚĆ WYRÓŻNIA UCZNIÓW

Miłość to fundament nauk Chrystusa, a wzajemna miłość, wybaczanie prześladowcom i inne przejawy miłosierdzia wyróżniają uczniów Pana dzięki obecności Bożej. W obliczu żyjącej nienawiści i zemsty, która panuje w ludziach tego świata, my, obdarowani Duchem Świętym, mamy możliwość i nakaz postępowania inaczej niż zepsuty świat. Wybaczenie, choć trudne, jest możliwe dla prawdziwych chrześcijan, ponieważ są oni dziećmi Bożymi, zapieczętowanymi obecnością Ducha Pana, który daje siłę do wybaczenia najgorszego i czynienia dobra tym, którzy czynią nam zło. Gdy przyjdzie wojna, prawdziwi chrześcijanie nie mogą wdać się w zabijanie czy w złorzeczenie, a ma ich wyróżniać chęć pomocy i miłość Boża.

[SPRAWDŹ TEŻ: DUCHOWA DYSCYPLINA CZĘŚC 1 – UŚWIĘCENIE]
[SPRAWDŹ TEŻ: CZYM JEST CHRZEŚCIJŃSTWO?]

Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego.
A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują

Ewangelia Mateusza 5:43-44

Sam Pan dał nam nowe przykazanie, które wskazuje, co powinno nas wyróżniać:

Daje wam nowe przykazanie: Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem.

Ewangelia Jana 13:34

DUCH BOŻY – CZYLI BOŻA OBECNOŚĆ

W Starym Przymierzu Bóg objawiał swoją obecność wśród swego ludu, byśmy dziś mogli zrozumieć obecność Boga w dzieciach Bożych i odniesienie do przebywania w swojej świątyni. Duch Święty jest obecnością Boga Ojca i Syna Bożego w naszym wnętrzu, to żywe przebywanie Ojca i Pana, ICH działanie i prowadzenie w miłości AGAPE. Miłosierdzie i wybaczenia i wszelkiego efektu owocu Ducha nie możemy rodzić bez ICH łaski. 

[SPRAWDŹ TEŻ: ANTYCHRYST W BOŻEJ ŚWIĄTYNI]
[SPRAWDŹ TEŻ: JAK OBJAWIA SIĘ OWOC DUCHA?]

Mimo złych zachowania Izraelitów i oddawania czci bożkom, Mojżesz błagał Pana, aby pozostał z nimi, bo przez to świat miał poznać, że Bóg przebywa z nimi i działa w ich życiu. Podobnie jest i dzisiaj z Bożą obecnością, gdzie Chrystus i Ojciec działają w swoim ludzie – uświęcają, prowadzą i wychowują nas w doświadczeniach życiowych.

[SPRAWDŹ TEŻ: MOC WIARY W OBLICZU ŻYCIOWYCH WYZWAŃ]

ŁASKA ZBAWIENIA – ŁASKA OBECNOŚCI BOŻEJ

Obecność Boga Ojca i Syna Bożego w naszym życiu jest łaską, która przychodzi przez przyjęcie zbawienia. Kto nie staje się dzieckiem Bożym przez wybór i oddanie swojego życia Bogu, nie uczestniczy w obecności Bożej, która przemienia go w nowego człowieka, wolnego od grzechu.

Bywają ciężkie momenty i nigdzie nie ma obietnicy, że ta drogą będzie prosta, ale mamy obietnicę, że Bóg z nami jest i że On zwycięża nasze walki, dlatego musimy Mu poddać wszystko, a wtedy choćby uderzył w nas diabeł z całych sił, tarcza wiary zgasimy jego ogniste strzały. 

Niech nasza wiara i miłość pozostaną niezachwiane, a Bóg pokoju przewodzący nam w swojej obecności, pomoże nam stawić czoła złemu światu.

[SPRAWDŹ TEŻ: NAD WSZYSTKIM JEST PAN]

UKRYTY SKARB – MIŁOŚĆ i OBECNOŚĆ BOGA W NAS

Na zakończenie tego rozważania o Bożej obecności, pragniemy przypomnieć, że to właśnie ta obecność stanowi nasz największy skarb. To dzięki Bogu i Jego działaniu, przekształcają się nasze serca i umysły, czyniąca nas lepszymi wersjami samych siebie dążącymi do uświęcenie. Niech nasza wiara i świadomość, że Bóg jest z nami, nieustannie nas prowadzi, będzie źródłem naszej nadziei i siły w trudnych chwilach życia.

[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTWO: GNIEW NIE MUSI OZNACZAĆ KOŃCA]
[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTWO: DEPRESJA CICHY MORDERCA]

Dlatego nie lękajmy się i trwajmy w wierze i miłości. Bóg pokoju będzie naszym przewodnikiem w Jego obecności, a my będziemy odzwierciedlać Jego miłość i łaskę wobec innych. Niech nasze życie będzie świadectwem a my stawajmy się promieniem światła w ciemności tego świata.

Boża obecność to dar i łaska, które prowadzą nas przez życie i pomagają nam zwyciężać wszelkie przeciwności. I pamiętajmy ,że choćbyśmy przechodzili przez trudności czy uciski z Bogiem nie ugniemy się złu. Nasza obecność w Jego miłości będzie świadczyć o Jego chwale i potędze. Amen.

[SPRAWDŹ TEŻ: YOUTUBE – WOLNOŚĆ Z PUŁAPKI WŁASNYCH MYŚLI]

Pan jest pasterzem moim, Niczego mi nie braknie.
Na niwach zielonych pasie mnie. Nad wody spokojne prowadzi mnie.
Duszę moją pokrzepia. Wiedzie mnie ścieżkami sprawiedliwości Ze względu na imię swoje.
Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają.

Psalm 23:2-4

Dziękujemy.

Dziękujemy za wszystkie modlitwy za tatą Jarka. Dziś nad ranem zasnął w swoim domu. 

To trudny czas dla całej naszej rodziny, dlatego teraz prosimy o modlitwy za nami, by w tym trudnym czasie stać twardo na skale, jaką jest Chrystus, by w tym trudnym czasie mieć pokój ducha, i spokój w sercu.
Za mamą Jarka, by zechciała oprzeć się na Bogu, za nami, byśmy nie zwątpili i niezależnie od czasu rozumieli Bożą Wolę. Za naszymi dziećmi, by ich serduszka potrafiły pożegnać dziadka i zrozumieć śmierć.

Nam dorosłym ją ciężko zrozumieć, choć Bóg daje nam już teraz wiele spokoju w sercu.

Wierzymy, że tata pojednał się z Bogiem, ostatnie tygodnie były trudne, jednak słyszał Słowa dobrej nowiny, nawet jednymi z ostatnich jego słów były te, mówiące o tym, że poczuł się umocniony. Dziś już nasze modlitwy nie są mu potrzebne.

Są dziś potrzebne nam – dlatego jeszcze raz prosimy o wsparcie przez modlitwę o siłę dla nas. 

Na refleksje i przemyślenia jeszcze przyjdzie czas. 

Do ciebie, Panie, wznoszę duszę moją.
Boże mój! Tobie ufam.
Obym nie zaznał wstydu! Niech wrogowie moi nie radują się z mego powodu!
Zaiste, wszyscy, którzy nadzieję pokładają w tobie, nie zaznają wstydu.
Zaznają wstydu ci, co bez przyczyny nie dochowują wiary.

Panie, wskaż mi drogi swoje, Ścieżek swoich naucz mnie!
Prowadź mnie w prawdzie swojej i nauczaj mnie.
Ty bowiem jesteś Bogiem zbawienia mego,
Ciebie tęsknie wyglądam codziennie!

Pamiętaj, Panie, o miłosierdziu i o łasce swojej, Gdyż są one od wieków!
Grzechów młodości mojej i przestępstw moich nie pamiętaj, Przez wzgląd na łaskę twoją pamiętaj o mnie, Przez wzgląd na dobroć twoją, Panie.

Pan jest dobry i prawy, Dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Prowadzi pokornych drogą prawa I uczy ich drogi swojej.
Wszystkie drogi Pana są łaską i wiernością Dla tych, którzy strzegą przymierza i nakazów jego.
Przez wzgląd na imię swoje, Panie, Odpuść grzech mój, bo jest wielki!

Któryż to człowiek boi się Pana?
Uczy go, jaką wybrać drogę.
On sam będzie przebywał w szczęściu, A potomstwo jego odziedziczy ziemię.
Społeczność z Panem mają ci, którzy się go boją, On też obwieszcza im przymierze swoje.

Oczy moje zawsze patrzą na Pana, Bo On wyswobadza z sieci nogi moje.
Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną, Bom jest samotny i ubogi!
Ulżyj udręce serca mojego, Wyzwól mnie z utrapień moich!
Wejrzyj na nędzę i mozół mój, I odpuść wszystkie grzechy moje!

Patrz, jak liczni są nieprzyjaciele moi, I jak zawzięcie mnie nienawidzą!
Strzeż duszy mojej i ocal mnie, Niech nie doznam wstydu, Gdyż w tobie szukam schronienia!

Niewinność i prawość niech mnie osłania, Gdyż w tobie miałem nadzieję!
Boże, wybaw Izraela Od wszelkich niedoli jego!

Psalm 25