DYSCYPLINA DUCHOWA – SPOWIEDŹ

Spowiedź jako jeden z elementów duchowej dyscypliny: Znaczenie i praktyka

Spowiedź stanowi nieodłączny element naszego duchowego życia, pozwalający nam utrzymać wierność wobec Boga. W świecie pełnym ciemności, przy naszych grzesznych upadkach, spowiedź staje się kluczowym sposobem na wyznanie naszych niedoskonałości i otwierania swojego serca przed Panem Jezusem i Bogiem Ojcem.
 
Spowiedź to nie tylko słowa kierowane do Boga, ale również chęć przemiany naszego postępowania, żal za popełnione złe czyny oraz wiara w przebaczenie oferowane nam przez Boga Ojca, dzięki przelaniu nieskalanej krwi Jezusa Chrystusa, który jako człowiek umarł na ziemi za nasze grzechy, pokonując śmierć i powracając do chwały Wszechmogącego.
 
W tym artykule przyjrzymy się znaczeniu spowiedzi w naszym duchowym życiu oraz jak powinniśmy ją wdrążać do naszego życia. Dowiedz się, dlaczego spowiedź jest kluczowym elementem naszej relacji z Bogiem.

[SPRAWDŹ TEŻ: GRZECH ZABIJA – CHRYSUS RATUJE]
[SPRAWDŹ TEŻ: 7 KROKÓW DO ZMIANY SWOJEGO ŻYCIA]
[SPRAWDŹ TEŻ: PAN JEZUS BOGIEM WSZECHMOGĄCYM]

PIERWSZE KROKI UCZNIOSTWA – SPOWIEDŹ

Spowiedź jest pierwszym zauważalnym krokiem na drodze odwrócenia się od grzechu i rozpoczęcia drogi wierności i uświęcenia. W momencie spowiedzi przyznajemy się do naszej grzesznej natury i wyznajemy naszą winę wobec Boga, porzucając pychę życia. W akcie spowiedzi przyznajemy, że jesteśmy grzesznikami i przyjmujemy ofiarę Chrystusa, który wziął na krzyż naszą karę i dał nam możliwość otrzymania zbawienia.
 
Warto zauważyć, że spowiedź polega na wyznaniu naszych przewinień, czyli grzechów. Grzech jest drogą prowadzącą do potępienia i wiecznej śmierci, którą otrzymamy przez płomień w gehennie. Jednak dzięki spowiedzi i przyjęciu przebaczenia od Boga, możemy uniknąć tej straszliwej konsekwencji i możemy dostąpić życia wiecznego z Barankiem Bożym i Bogiem Ojcem.

[SPRAWDŹ TEŻ: ZBAWIENIE – MIŁOSIERDZIE BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: PIEKŁO – DRUGA ŚMIERĆ]
[SPRAWDŹ TEŻ: ANIHILACJA WSZYSTKICH WROGÓW]

Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć…

List do Rzymian 6:23

Przyznanie się do grzechu w spowiedzi jest wyrazem naszej pokory. To moment, w którym zdajemy sobie sprawę, że nasze działania nie zawsze są zgodne z Bożymi prawami i że potrzebujemy zbawiciela i Jego ratunku. Spowiedź jest okazją do skruchy i rozpoczęcia wydawania owoców godnych pokuty.

[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTWO: RATUNEK Z NERWICY I NARKOTYKÓW]
[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTWO: DEPRESJA CICHY ZABÓJCA]

Wydawajcie więc owoc godny upamiętania

Ewangelia Mateusza 3:8

PRAWDZIWA SPOWIEDŹ W ŻYCIU UCZNIA CHRYSTUSA

Prawdziwa spowiedź, o której tutaj mowa, to nie fałszywa spowiedź z instytucji katolickiej, znanej jako wyznawanie przewinień człowiekowi w tzw. konfesjonale. Tego rodzaju praktyki, wywodzące się z średniowiecza, miały na celu kontrolę informacji wśród ludu. Katolicka spowiedź stała się narzędziem kontroli i manipulacji naiwnej ludności. Ludzie nieświadomi fałszywej spowiedzi, dali się zwieść i zostali odwiedzeni od zbawienia, jakie możemy odnaleźć w instrukcji życia jakim jest Biblia.

Warto zauważyć, że katolicka praktyka spowiedzi wprowadza dodatkowych pośredników między człowiekiem a Bogiem, co jest sprzeczne z Biblią. W Piśmie Świętym możemy przeczytać, że istnieje tylko jeden pośrednik:

[SPRAWDŹ TEŻ: TEGO NIE MA W BIBLII CZ.1 – RÓŻANIEC]
[SPRAWDŹ TEŻ: KATOLICYZM: DROGA DO ZBAWIENIA CZY ZATRACENIA? – POGAŃSKI KULT MATKI]
[SPRAWDŹ TEŻ: BIBLIA OBALA “PAPIESTWO”]

Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus

1 List do Tymoteusza 2:5

To jasno ukazuje, że jedynym prawdziwym pośrednikiem między nami, ludźmi, a Bogiem jest Jezus Chrystus. Syn Boży stał się na ponad 30 lat człowiekiem i wyparł się swojej Boskości, ale przeżył to życie bezgrzesznie i teraz gdy powrócił do swojej chwały Wszechmogącego, prowadzi nas jak pasterz swoje owce.

Spowiedź, o której mówimy tutaj, opiera się na bezpośredniej relacji każdego człowieka z Bogiem Ojcem poprzez Jego Syna, Jezusa Chrystusa. W tym kontekście spowiedź staje się wyznaniem grzechów przed samym Bogiem, z wiarą w Jego miłosierdzie i przebaczenie.

Jako chrześcijanie powinniśmy czerpać wzorce spowiedzi z Biblii, która została nam dana przez Boga, jako instrukcje życia. W całym Piśmie Świętym, Bóg objawia nam wzory spowiedzi poprzez postacie takie jak Król Dawid.

SPOWIEDŹ I PRZYZNANIE SIĘ DO WINY

Król Dawid, mężczyzna według serca Bożego, był świadomy swojej grzesznej natury i gotowy przyznać się do swoich błędów. Głęboko poruszony swoimi przewinieniami, zanotował swoje wyznanie w Psalmie 51. To piękne modlitewne wyznanie Dawida jest wzorem pokory i szczerego przyznania się do grzechu przed Bogiem.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy,
Gdy wdał się z Batszebą i przyszedł do niego prorok Natan.
Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, Według wielkiej litości swojej zgładź występki moje! Obmyj mnie zupełnie z winy mojej I oczyść mnie z grzechu mego!
Ja bowiem znam występki swoje I grzech mój zawsze jest przede mną.
Przeciwko tobie samemu zgrzeszyłem I uczyniłem to, co złe w oczach twoich, Abyś okazał się sprawiedliwy w wyroku swoim, Czysty w sądzie swoim.
Oto urodziłem się w przewinieniu I w grzechu poczęła mnie matka moja.
Oto miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy I objawiasz mi mądrość ukrytą.
Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę.
Daj, bym usłyszał radość i wesele, Niech się rozradują kości, które skruszyłeś!
Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimi I zgładź wszystkie winy moje.
Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!
Nie odrzucaj mnie od oblicza swego I nie odbieraj mi swego Ducha świętego!
Przywróć mi radość z wybawienia twego I wesprzyj mnie duchem ochoczym!
Przestępców będę nauczał dróg twoich, I grzesznicy nawrócą się do ciebie.
Wybaw mnie od winy za krwi przelanie, Boże, Boże zbawienia mego, A język mój z radością wysławiać będzie sprawiedliwość twoją!
Panie! Otwórz wargi moje, A usta moje głosić będą chwałę twoją!
Albowiem ofiar nie żądasz, A całopalenia, choćbym ci je dał, nie zechcesz przyjąć.
Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.
Zechciej w łasce swej dobrze czynić Syjonowi, Odbuduj mury Jeruzalemu!
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary, Ofiary ogniowe i całopalenia, Wtedy ofiarują cielce na ołtarzu twoim.

Psalm 51:1-21

Podobnie jak Dawid, powinniśmy być świadomi naszych grzechów i z pokorą przyznawać się do nich przed Bogiem. Modlitwa spowiedzi staje się drogą, przez którą wyrażamy nasz żal za grzechy i prosimy o Boże przebaczenie.

Jako ludzie często borykamy się z trudnościami w przyznawaniu się do swojej winy. Często unikamy spojrzenia prawdzie w oczy i próbujemy oszukiwać samych siebie. Jednak, gdy nasze sumienie jest poruszone, a my milczymy i nie przyznajemy się do win przed Wszechwiedzącym, sami poddajemy się duchowemu cierpieniu.

[SPRAWDŹ TEŻ: BEZ PRZEBACZENIA NIE MA ZBAWIENIA]
[SPRAWDŹ TEŻ: JESTEŚ TYM CO…]

Dawidowy. Pieśń pouczająca. Błogosławiony ten, któremu odpuszczono występek, Którego grzech został zakryty! Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, A w duchu jego nie ma obłudy! Gdy milczałem, schły kości moje Od błagalnego wołania przez cały dzień.
Bo we dnie i w nocy ciążyła na mnie ręka twoja, Siła moja zanikła jak podczas upałów letnich. Sela. Grzech mój wyznałem tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Sela.
Niech modli się do ciebie każdy pobożny w czasie niedoli, Gdy wyleją wielkie wody, do niego nie dotrą. Ty jesteś ochroną moją, strzeżesz mnie od ucisku, Otaczasz mnie radością wybawienia. Sela. Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie. Nie bądźcie nierozumni jak koń i jak muł, Które wędzidłem i uzdą trzeba wstrzymywać, aby się nie zbliżały.
Bezbożny ma mnóstwo cierpień, Kto zaś ufa Panu, tego łaska otacza.
Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi! Śpiewajcie radośnie wszyscy prawego serca!

Psalm 32:1-11

Ważne jest, abyśmy pamiętali, że pokorne serce jest kluczem do przyznania się do win i otrzymania przebaczenia od Pana. Pokora sprawia, że stajemy się świadomi naszych ograniczeń w tym ciele, a jednocześnie zdajemy sobie sprawę z wielkości miłosierdzia Bożego dzięki Jego wybaczeniu. 

Bez względu na nasze grzechy i błędy, Bóg jest gotów nas przyjąć i przebaczyć.

Bliski jest Pan tym, których serce jest złamane, A wybawia utrapionych na duchu.
 Psalm 34:19

BÓG WYBACZA W SPOWIEDZI

Jako ludzie, doświadczyliśmy wielokrotnie braku przebaczenia ze strony innych osób. Nawet my sami przed nowo narodzeniem, mieliśmy trudności z wybaczaniem, raczej w sercu mieliśmy zadrę i chęć zemsty. Jednak jako nowo narodzone dzieci Boże, otrzymaliśmy w naszym sercu dar przebaczenia dzięki działaniu Pana Jezusa.

Samodzielnie nie jesteśmy w stanie mieć takiego nastawienia serca i umysłu gotowego do wybaczania. To dzięki żywemu zamieszkiwaniu Boga Ojca i Syna Bożego w nas, zostaje nasza stara natura pokonana przez Boga i to właśnie ON zmienia nasze nastawienie. Poprzez swoją miłość, Bóg zmienia nasze serce z kamiennego na mięsiste. W Piśmie Świętym obiecał nam, że jeśli otworzymy swoje serce to On nas nie odrzuci, a wręcz przeciwnie, wybaczy!

[SPRAWDŹ TEŻ: NIEOMYLNE SŁOWO BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: DLACZEGO WARTO WIERZYĆ BLIBLII? CZ.2 – ‘ARCHEOLOGIA”]

Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma.
Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.
Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego.

1 List Jana 1:8-10

Ta obietnica jest pewna, ponieważ Bóg nie jest kłamcą. Dlatego nie powinniśmy zatwardzać serca, ale z ufnością wyznawać Mu wszystko. Dzięki Jego łasce, miłosierdziu i wielkiej ofierze na krzyżu, otrzymujemy przebaczenie.

Jednak samo wyznanie grzechu nie jest jedynym wymogiem. Musimy także przyjąć Boże przebaczenie z wiarą i skruchą. To oznacza, że musimy zmienić nasze postępowanie i dążyć do odrzucenia grzechu, dążąc do świętości. Przebaczenie Boga jest darowane nam, abyśmy mogli rozpocząć nowe życie w jedności z Bogiem Ojcem i Panem Jezusem Chrystusem.

[SPRAWDŹ TEŻ: JHWH – IMIĘ BOŻEJ RODZINY – BOGA OJCA I SYNA BOŻEGO]
[SPRAWDŹ TEŻ: BOŻA RODZINA – RELACJA MIĘDZY OJCEM A SYNEM]

CO TO ZA BÓG?

Jezus został poniżony, zelżony, oszukany, zdradzony i zabity, mimo że nie zgrzeszył ani razu. On nie szukał swojego własnego dobra, ale naszego dobra – naszego zbawienia i życia wiecznego. Jego nieskończona ofiara na krzyżu jest źródłem przebaczenia dla nas wszystkich. Poprzez Jego cierpienie i śmierć, Jezus otworzył drogę do pojednania z Bogiem, dając nam możliwość otrzymania przebaczenia za nasze grzechy.

W kontekście spowiedzi, przyznawanie się do naszych win przed Bogiem jest wyrazem naszej pokory i wiary w moc Jego miłosierdzia. Jezus jest naszym Najwyższym Kapłanem, który przyjmuje nasze wyznania i ofiaruje nam przebaczenie i wstawia się za nami u Ojca. To przez Jego ofiarę jesteśmy uwolnieni od ciężaru winy i gniewnego, lecz sprawiedliwego sądu Bożego.

Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga;
I nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią,
Gdyż w takim razie musiałby cierpieć wiele razy od początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie.

List do Hebrajczyków 9:24-26

Reasumując, świat może się pytać “co to za Bóg”, a my odpowiemy, że to Stwórca, którego kochamy całym sercem, duszą i umysłem, bo On nas stworzył, odkupił, i wybaczył nam, chodź na nic z tego wszystkiego nie zasługujemy. Dlatego nie zwlekaj i wyznaj Mu swoje grzechy podczas spowiedzi sam na sam w swoim pokoju. A jeśli narodziłeś się na nowo, nie zatwardzaj serca i nie unoś się pychą, lecz bądź pokornego serca i przyznawaj się do win i wyznawaj to w czym upadłeś.

[SPRAWDŹ TEŻ: CZYM JEST PRAWDZIWE POZNANIE BOGA – BLOG – MIECZDUCHA888]

Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga;
I nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią,
Gdyż w takim razie musiałby cierpieć wiele razy od początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie.

Księga Jonasza 4:2
Wtedy Pan przeszedł obok niego, a on zawołał: Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność

Księga Wyjścia 34:6

[SPRAWDŹ TEŻ: DYSCYPLINA DUCHOWA CZ.1 – UŚWIĘCENIE]

DYSCYPLINA DUCHOWA – SPOWIEDŹ

Spowiedź jako jeden z elementów duchowej dyscypliny: Znaczenie i praktyka

Spowiedź stanowi nieodłączny element naszego duchowego życia, pozwalający nam utrzymać wierność wobec Boga. W świecie pełnym ciemności, przy naszych grzesznych upadkach, spowiedź staje się kluczowym sposobem na wyznanie naszych niedoskonałości i otwierania swojego serca przed Panem Jezusem i Bogiem Ojcem.
 
Spowiedź to nie tylko słowa kierowane do Boga, ale również chęć przemiany naszego postępowania, żal za popełnione złe czyny oraz wiara w przebaczenie oferowane nam przez Boga Ojca, dzięki przelaniu nieskalanej krwi Jezusa Chrystusa, który jako człowiek umarł na ziemi za nasze grzechy, pokonując śmierć i powracając do chwały Wszechmogącego.
 
W tym artykule przyjrzymy się znaczeniu spowiedzi w naszym duchowym życiu oraz jak powinniśmy ją wdrążać do naszego życia. Dowiedz się, dlaczego spowiedź jest kluczowym elementem naszej relacji z Bogiem.

[SPRAWDŹ TEŻ: GRZECH ZABIJA – CHRYSUS RATUJE]
[SPRAWDŹ TEŻ: 7 KROKÓW DO ZMIANY SWOJEGO ŻYCIA]
[SPRAWDŹ TEŻ: PAN JEZUS BOGIEM WSZECHMOGĄCYM]

PIERWSZE KROKI UCZNIOSTWA – SPOWIEDŹ

Spowiedź jest pierwszym zauważalnym krokiem na drodze odwrócenia się od grzechu i rozpoczęcia drogi wierności i uświęcenia. W momencie spowiedzi przyznajemy się do naszej grzesznej natury i wyznajemy naszą winę wobec Boga, porzucając pychę życia. W akcie spowiedzi przyznajemy, że jesteśmy grzesznikami i przyjmujemy ofiarę Chrystusa, który wziął na krzyż naszą karę i dał nam możliwość otrzymania zbawienia.
 
Warto zauważyć, że spowiedź polega na wyznaniu naszych przewinień, czyli grzechów. Grzech jest drogą prowadzącą do potępienia i wiecznej śmierci, którą otrzymamy przez płomień w gehennie. Jednak dzięki spowiedzi i przyjęciu przebaczenia od Boga, możemy uniknąć tej straszliwej konsekwencji i możemy dostąpić życia wiecznego z Barankiem Bożym i Bogiem Ojcem.

[SPRAWDŹ TEŻ: ZBAWIENIE – MIŁOSIERDZIE BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: PIEKŁO – DRUGA ŚMIERĆ]
[SPRAWDŹ TEŻ: ANIHILACJA WSZYSTKICH WROGÓW]

"Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć…"
List do Rzymian 6:23

Przyznanie się do grzechu w spowiedzi jest wyrazem naszej pokory. To moment, w którym zdajemy sobie sprawę, że nasze działania nie zawsze są zgodne z Bożymi prawami i że potrzebujemy zbawiciela i Jego ratunku. Spowiedź jest okazją do skruchy i rozpoczęcia wydawania owoców godnych pokuty.

[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTWO: RATUNEK Z NERWICY I NARKOTYKÓW]
[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTWO: DEPRESJA CICHY ZABÓJCA]

"Wydawajcie więc owoc godny upamiętania"

PRAWDZIWA SPOWIEDŹ W ŻYCIU UCZNIA CHRYSTUSA

Prawdziwa spowiedź, o której tutaj mowa, to nie fałszywa spowiedź z instytucji katolickiej, znanej jako wyznawanie przewinień człowiekowi w tzw. konfesjonale. Tego rodzaju praktyki, wywodzące się z średniowiecza, miały na celu kontrolę informacji wśród ludu. Katolicka spowiedź stała się narzędziem kontroli i manipulacji naiwnej ludności. Ludzie nieświadomi fałszywej spowiedzi, dali się zwieść i zostali odwiedzeni od zbawienia, jakie możemy odnaleźć w instrukcji życia jakim jest Biblia.

Warto zauważyć, że katolicka praktyka spowiedzi wprowadza dodatkowych pośredników między człowiekiem a Bogiem, co jest sprzeczne z Biblią. W Piśmie Świętym możemy przeczytać, że istnieje tylko jeden pośrednik:

[SPRAWDŹ TEŻ: TEGO NIE MA W BIBLII CZ.1 – RÓŻANIEC]
[SPRAWDŹ TEŻ: KATOLICYZM: DROGA DO ZBAWIENIA CZY ZATRACENIA? – POGAŃSKI KULT MATKI]
[SPRAWDŹ TEŻ: BIBLIA OBALA “PAPIESTWO”]

To jasno ukazuje, że jedynym prawdziwym pośrednikiem między nami, ludźmi, a Bogiem jest Jezus Chrystus. Syn Boży stał się na ponad 30 lat człowiekiem i wyparł się swojej Boskości, ale przeżył to życie bezgrzesznie i teraz gdy powrócił do swojej chwały Wszechmogącego, prowadzi nas jak pasterz swoje owce.

Spowiedź, o której mówimy tutaj, opiera się na bezpośredniej relacji każdego człowieka z Bogiem Ojcem poprzez Jego Syna, Jezusa Chrystusa. W tym kontekście spowiedź staje się wyznaniem grzechów przed samym Bogiem, z wiarą w Jego miłosierdzie i przebaczenie.

Jako chrześcijanie powinniśmy czerpać wzorce spowiedzi z Biblii, która została nam dana przez Boga, jako instrukcje życia. W całym Piśmie Świętym, Bóg objawia nam wzory spowiedzi poprzez postacie takie jak Król Dawid.

SPOWIEDŹ I PRZYZNANIE SIĘ DO WINY

Król Dawid, mężczyzna według serca Bożego, był świadomy swojej grzesznej natury i gotowy przyznać się do swoich błędów. Głęboko poruszony swoimi przewinieniami, zanotował swoje wyznanie w Psalmie 51. To piękne modlitewne wyznanie Dawida jest wzorem pokory i szczerego przyznania się do grzechu przed Bogiem.

Podobnie jak Dawid, powinniśmy być świadomi naszych grzechów i z pokorą przyznawać się do nich przed Bogiem. Modlitwa spowiedzi staje się drogą, przez którą wyrażamy nasz żal za grzechy i prosimy o Boże przebaczenie.

Jako ludzie często borykamy się z trudnościami w przyznawaniu się do swojej winy. Często unikamy spojrzenia prawdzie w oczy i próbujemy oszukiwać samych siebie. Jednak, gdy nasze sumienie jest poruszone, a my milczymy i nie przyznajemy się do win przed Wszechwiedzącym, sami poddajemy się duchowemu cierpieniu.

[SPRAWDŹ TEŻ: BEZ PRZEBACZENIA NIE MA ZBAWIENIA]
[SPRAWDŹ TEŻ: JESTEŚ TYM CO…]

Ważne jest, abyśmy pamiętali, że pokorne serce jest kluczem do przyznania się do win i otrzymania przebaczenia od Pana. Pokora sprawia, że stajemy się świadomi naszych ograniczeń w tym ciele, a jednocześnie zdajemy sobie sprawę z wielkości miłosierdzia Bożego dzięki Jego wybaczeniu. 

Bez względu na nasze grzechy i błędy, Bóg jest gotów nas przyjąć i przebaczyć.

BÓG WYBACZA W SPOWIEDZI

Jako ludzie, doświadczyliśmy wielokrotnie braku przebaczenia ze strony innych osób. Nawet my sami przed nowo narodzeniem, mieliśmy trudności z wybaczaniem, raczej w sercu mieliśmy zadrę i chęć zemsty. Jednak jako nowo narodzone dzieci Boże, otrzymaliśmy w naszym sercu dar przebaczenia dzięki działaniu Pana Jezusa.

Samodzielnie nie jesteśmy w stanie mieć takiego nastawienia serca i umysłu gotowego do wybaczania. To dzięki żywemu zamieszkiwaniu Boga Ojca i Syna Bożego w nas, zostaje nasza stara natura pokonana przez Boga i to właśnie ON zmienia nasze nastawienie. Poprzez swoją miłość, Bóg zmienia nasze serce z kamiennego na mięsiste. W Piśmie Świętym obiecał nam, że jeśli otworzymy swoje serce to On nas nie odrzuci, a wręcz przeciwnie, wybaczy!

[SPRAWDŹ TEŻ: NIEOMYLNE SŁOWO BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: DLACZEGO WARTO WIERZYĆ BLIBLII? CZ.2 – ‘ARCHEOLOGIA”]

Ta obietnica jest pewna, ponieważ Bóg nie jest kłamcą. Dlatego nie powinniśmy zatwardzać serca, ale z ufnością wyznawać Mu wszystko. Dzięki Jego łasce, miłosierdziu i wielkiej ofierze na krzyżu, otrzymujemy przebaczenie.

Jednak samo wyznanie grzechu nie jest jedynym wymogiem. Musimy także przyjąć Boże przebaczenie z wiarą i skruchą. To oznacza, że musimy zmienić nasze postępowanie i dążyć do odrzucenia grzechu, dążąc do świętości. Przebaczenie Boga jest darowane nam, abyśmy mogli rozpocząć nowe życie w jedności z Bogiem Ojcem i Panem Jezusem Chrystusem.

[SPRAWDŹ TEŻ: JHWH – IMIĘ BOŻEJ RODZINY – BOGA OJCA I SYNA BOŻEGO]
[SPRAWDŹ TEŻ: BOŻA RODZINA – RELACJA MIĘDZY OJCEM A SYNEM]

CO TO ZA BÓG?

Jezus został poniżony, zelżony, oszukany, zdradzony i zabity, mimo że nie zgrzeszył ani razu. On nie szukał swojego własnego dobra, ale naszego dobra – naszego zbawienia i życia wiecznego. Jego nieskończona ofiara na krzyżu jest źródłem przebaczenia dla nas wszystkich. Poprzez Jego cierpienie i śmierć, Jezus otworzył drogę do pojednania z Bogiem, dając nam możliwość otrzymania przebaczenia za nasze grzechy.

W kontekście spowiedzi, przyznawanie się do naszych win przed Bogiem jest wyrazem naszej pokory i wiary w moc Jego miłosierdzia. Jezus jest naszym Najwyższym Kapłanem, który przyjmuje nasze wyznania i ofiaruje nam przebaczenie i wstawia się za nami u Ojca. To przez Jego ofiarę jesteśmy uwolnieni od ciężaru winy i gniewnego, lecz sprawiedliwego sądu Bożego.

Reasumując, świat może się pytać “co to za Bóg”, a my odpowiemy, że to Stwórca, którego kochamy całym sercem, duszą i umysłem, bo On nas stworzył, odkupił, i wybaczył nam, chodź na nic z tego wszystkiego nie zasługujemy. Dlatego nie zwlekaj i wyznaj Mu swoje grzechy podczas spowiedzi sam na sam w swoim pokoju. A jeśli narodziłeś się na nowo, nie zatwardzaj serca i nie unoś się pychą, lecz bądź pokornego serca i przyznawaj się do win i wyznawaj to w czym upadłeś.

[SPRAWDŹ TEŻ: CZYM JEST PRAWDZIWE POZNANIE BOGA – BLOG – MIECZDUCHA888]

[SPRAWDŹ TEŻ: DYSCYPLINA DUCHOWA CZ.1 – UŚWIĘCENIE]

Duchowa dyscyplina to proces uświęcenia i oddania się prowadzeniu Boga. Jest to nieustanny wysiłek, który każdy z nas powinien podejmować, aby rozwijać swoją duchowość w prowadzeniu Pana. Temat dyscypliny duchowej jest niezwykle ważny, ponieważ wiele osób może nie zdawać sobie sprawy z konieczności poświęcenia czasu i wysiłku nad własnym uświęceniem, aby stawać się coraz bardziej podobni do Chrystusa i być bliżej Boga.

W Biblii czytamy, że proces uświęcenia trwa przez całe życie i ma na celu przynoszenie coraz większej chwały naszemu Stwórcy. Warto zatem zastanowić się nad tym, jak możemy zmienić nasze życie dzięki łasce Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa.

[SPRAWDŹ TEŻ: LETNIE CHRZEŚCIJAŃSWO]
[SPRAWDŹ TEŻ: BĄDŹ MĄDRYM BUDOWNICZYM]

UŚWIĘCENIE

Dyscyplina duchowa wymaga regularnych praktyk, takich jak modlitwa, czytanie Biblii i uczestnictwo w spotkaniach społeczności. Warto również pamiętać o coraz większym oddaniu Bogu, co zaprocentuje w rozwoju cnót, takich jak miłość, cierpliwość i pokora, które są ważnymi elementami procesu uświęcenia.

Duchowa dyscyplina nie jest łatwym procesem, ale jest niezwykle ważnym aspektem naszego duchowego życia. Poświęcenie czasu w modlitwie i wyostrzenie duchowego słuchu, pomoże w uświęceniu. Takie praktyki i oddanie przyniosą wiele korzyści, w tym zbliżenie się do Boga i pełniejsze zrozumienie naszej roli w Jego planie.

[SPRAWDŹ TEŻ: JAK SIĘ OBJAWIA OWOC DUCHA?]
[SPRAWDŹ TEŻ: BEZ CIEBIE NIE MAMY NIC]

Kto krzywdzi, niech nadal wyrządza krzywdę, kto plugawy, niech się nadal plugawi, kto sprawiedliwy, niech nadal będzie sprawiedliwy, a kto święty, niech się nadal uświęca.

Objawienie Jana 22:11
 

DUCHOWA DYSCYPLINA W DUCHOWEJ WOJNIE

Jako chrześcijanie musimy zdawać sobie sprawę z tego, że przyjęcie Pana Jezusa jako swojego Pana nie jest zabawą czy obietnicą opływania w luksusie materialnym. Jest obietnicą życia wiecznego, życia w miejscu, które będzie luksusem dla ciał i duszy przed obliczem Najwyższego. W doczesności wkraczamy na drogę, która jest wojną przeciwko szatanowi i jego aniołom, którzy chcą nas zwieść i odciągnąć od Boga.
Dlatego tak ważne jest, abyśmy pilnowali dyscypliny duchowej, ponieważ to dzięki niej umożliwiamy po przez wiarę działanie Panu Jezusowi, który rozwija nas w wielu aspektach życia duchowego.

Jednym z najważniejszych aspektów dyscypliny duchowej jest modlitwa, na którą nakładał nacisk sam Chrystus:

[SPRAWDŹ TEŻ: NADCHODZI III WOJNA ŚWIATOWA]
[SPRAWDŹ TEŻ: STEŻ SIĘ OD ZŁEGO]
[SPRAWDŹ TEŻ: PAN JEZUS JEDYNĄ DROGĄ]

Czuwajcie więc, modląc się cały czas, abyście mogli ujść przed tym wszystkim, co nastanie, i stanąć przed Synem Człowieczym.
 Ewangelia Łukasza 21:36

To dzięki niej możemy utrzymywać relację z Bogiem, wyjawić Mu swoje potrzeby i prośby, a także dziękować Mu za wszystko, co On dla nas robi, a co najważniejsze możemy wyznać swoje grzechy przed Jego obliczem, bez żadnych świadków, co jest prawdziwą spowiedzią.

Posłuszeństwo to kolejny ważny element, który pozwala nam na lepsze zrozumienie woli Bożej i jej realizację w naszym życiu.

[SPRAWDŹ TEŻ: BOŻA RODZINA – RELACJA OJCA I SYNA]
[SPRAWDŹ TEŻ: I TYM MOŻESZ ODMIENIĆ SWOJE ŻYCIE]
[SPRAWDŹ TEŻ: GRZECH DAJE ŚMIERĆ – CHRYSTUS OŻYWIA]

BĄDŹCIE JAK BEREICZCY

Uwielbienie i studiowanie Słowa Bożego to kolejne kluczowe elementy dyscypliny duchowej.

Dzięki temu, możemy poznać Boga coraz lepiej i bardziej zbliżyć się do Niego. Ważne jest również, abyśmy byli coraz bardziej dociekliwi, i postępować jak Bereiczycy, którzy badali Pismo Święte i poszukiwali prawdy.

Dyscyplina duchowa jest procesem trudnym, ale niezwykle ważnym w naszym duchowym życiu. Dzięki niej możemy rozwijać się duchowo i zbliżać się do Boga coraz bardziej. Pamiętajmy więc, że każdy z nas powinien dążyć do uświęcenia i poszerzania swojej wiedzy o Bogu, aby przynosić chwałę.

Nie należy zapominać o czasie spędzanym sam na sam z Bogiem, gdy nasze serca są ciche i otwarte na Jego słowo. Wykonywanie posługi, dbanie o relacje z innymi chrześcijanami i wiele innych aspektów, są nam niezmiernie potrzebne w procesie uświęcenia. Dzisiaj chcemy ogólnie nakreślić, czym jest sama dyscyplina duchowa, następnie zająć się poszczególnymi elementami, które Pan Jezus wraz z Bogiem Ojcem chcą w nas doskonalić.

[SPRAWDŹ TEŻ: NIEOMYLNE SŁOWO BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: ZDROWA SPOŁECZNOŚĆ – PO MIŁOŚCI JĄ POZNACIE]

W końcu, moi bracia, umacniajcie się w Panu i w potędze jego mocy.
Przywdziejcie pełną zbroję Bożą, abyście mogli się ostać wobec zasadzek diabła.
Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, ale przeciw zwierzchnościom, przeciw władzom, przeciw rządcom ciemności tego świata, przeciw duchowemu złu na wyżynach niebieskich. Dlatego weźcie pełną zbroję Bożą, abyście mogli przeciwstawić się w dzień zły, a wykonawszy wszystko, ostać się. Stańcie więc, przepasawszy wasze biodra prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości; I obuwszy nogi w gotowość ewangelii pokoju. A przede wszystkim weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste strzały złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, którym jest słowo Boże; We wszelkiej modlitwie i prośbie modląc się w każdym czasie w Duchu, czuwając nad tym z całą wytrwałością i z prośbą za wszystkich świętych

List do Efezjan 6:10-18 
 

BĄDŹCIE ŚWIATŁEM PANA

Gdy będziemy poddani uświęceniu i rozwojowi po przez dyscyplinę duchową, trwając w łasce Najwyższego, ON przez żywe zamieszkiwanie w nas, da rodzić obfity owoc Ducha. My jako ludzie nie mamy nic dobrego w sobie, nasze zamysły były ciemnością, a wszelkie dobro płynęło z łaski Bożej, nawet, gdy chodziliśmy w starym postępowaniu. 

Bóg po przez dyscyplinę duchową pomaga nam pozostawać w zjednoczeniu z sobą i stać się narzędziami w przekazywaniu miłości Bożej objawionej przez Ewangelię. Dzięki temu jesteśmy w stanie działać skutecznie na rzecz Jego Królestwa i przynosić Mu większą chwałę. Dlatego ważne jest, aby nie tylko dbać o własne uświęcenie, ale również starać się pomagać innym w ich drodze do Boga.

[SPRAWDŹ TEŻ: DROGA DO ZBAWIENIA CZY ZATRACENIA? CZ.1 “GNOSTYCKIE ŻYCIE KATOLICYZMU”]
[SPRAWDŹ TEŻ: ZBAWIENIE – MIŁOSIERDZIE BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: 7 KORKÓW BY ZMIENIĆ SWOJE ŻYCIE]

DYSCYPLINA DUCHOWA – NIE PERFEKCJONIZM

Jednakże, nie należy mylić dyscypliny duchowej z perfekcjonizmem. Jesteśmy tylko ludźmi i popełniamy błędy, dlatego jednym z elementów dyscypliny duchowej jest spowiedź. Ważne jest, abyśmy nie poddawali się, ale ciągle dążyli do uświęcenia, z pokorą przyjmując pomoc od Boga i innych chrześcijan.

Kiedy zaczynamy żyć w Duchu, a nie w ciele, otrzymujemy nowy sposób myślenia, nowe serce i wszystko staje się nowe. Zyskujemy również spokój ducha i radość, które nie zależą od sytuacji zewnętrznych, ale wynikają z naszej relacji z Bogiem.

[SPRAWDŹ TEŻ: JAK OPUŚCILIŚMY SEKTĘ]

Wy jesteście światłością świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze.
Nie zapala się świecy i nie stawia jej pod naczyniem, ale na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu.
Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.

Ewangelia Mateusza 5:14-16

Z ŁASKI ZBAWIENI

Wartościowa dyscyplina duchowa jest możliwa dzięki działaniu Boga w naszym życiu, prowadzącym nas do ciągłego uświęcenia i rodzenia owocu Ducha. Trwajmy w tym i koncentrujmy się na celu, jakim jest życie wieczne w obliczu Boga Wszechmogącego. 

Pamiętajmy, że zbawienie to proces, który rozpoczyna się już teraz, gdy narodzimy się na nowo. Bez zbawienia nasze starania nie mają żadnego znaczenia, bo nie z uczynków jesteśmy zbawieni, ale z łaski i do dobrych uczynków jesteśmy powołani. Nie pobłażajmy ciału, bo raz zbawiony nie oznacza, że zawsze będziesz zbawiony zbawiony. Zbawienie można utracić, gdy odwrócimy się od Bożej drogi. Dlatego trzeba cały czas trwać w uświęceniu i zapierać się samego siebie. 

Na początku Judasz również postępował jak każdy inny uczeń. Idąc za Panem, nie planował w sercu zdrady, chodził z uczniami wyganiał demony, uzdrawiał i czynił to, co inni apostołowie. 

[SPRAWDŹ TEŻ: OWOC DUCHA]
[SPRAWDŹ TEŻ: VIDEO – WOLNOŚĆ Z PUŁPAKI SWOICH MYŚLI]

Nie bądźmy Judaszami i trwajmy w łasce zbawienia, czyniąc dobro bliźnim i poddając się pod dyscyplinę duchową w ciągłym uświęceniu. 

W kolejnych częściach zaczniemy nawiązywać do poszczególnych elementów duchowej dyscypliny. 

[SPRAWDŹ TEŻ: DYSCYPLINA DUCHOWA CZ.2 – SPOWIEDŹ]

W Biblii czytamy, że proces uświęcenia trwa przez całe życie i ma na celu przynoszenie coraz większej chwały naszemu Stwórcy. Warto zatem zastanowić się nad tym, jak możemy zmienić nasze życie dzięki łasce Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa.

[SPRAWDŹ TEŻ: LETNIE CHRZEŚCIJAŃSWO]
[SPRAWDŹ TEŻ: BĄDŹ MĄDRYM BUDOWNICZYM]

UŚWIĘCENIE

Dyscyplina duchowa wymaga regularnych praktyk, takich jak modlitwa, czytanie Biblii i uczestnictwo w spotkaniach społeczności. Warto również pamiętać o coraz większym oddaniu Bogu, co zaprocentuje w rozwoju cnót, takich jak miłość, cierpliwość i pokora, które są ważnymi elementami procesu uświęcenia.

Duchowa dyscyplina nie jest łatwym procesem, ale jest niezwykle ważnym aspektem naszego duchowego życia. Poświęcenie czasu w modlitwie i wyostrzenie duchowego słuchu, pomoże w uświęceniu. Takie praktyki i oddanie przyniosą wiele korzyści, w tym zbliżenie się do Boga i pełniejsze zrozumienie naszej roli w Jego planie.

[SPRAWDŹ TEŻ: JAK SIĘ OBJAWIA OWOC DUCHA?]
[SPRAWDŹ TEŻ: BEZ CIEBIE NIE MAMY NIC]

"Kto krzywdzi, niech nadal wyrządza krzywdę, kto plugawy, niech się nadal plugawi, kto sprawiedliwy, niech nadal będzie sprawiedliwy, a kto święty, niech się nadal uświęca."

DUCHOWA DYSCYPLINA W DUCHOWEJ WOJNIE

Jako chrześcijanie musimy zdawać sobie sprawę z tego, że przyjęcie Pana Jezusa jako swojego Pana nie jest zabawą czy obietnicą opływania w luksusie materialnym. Jest obietnicą życia wiecznego, życia w miejscu, które będzie luksusem dla ciał i duszy przed obliczem Najwyższego. W doczesności wkraczamy na drogę, która jest wojną przeciwko szatanowi i jego aniołom, którzy chcą nas zwieść i odciągnąć od Boga.
Dlatego tak ważne jest, abyśmy pilnowali dyscypliny duchowej, ponieważ to dzięki niej umożliwiamy po przez wiarę działanie Panu Jezusowi, który rozwija nas w wielu aspektach życia duchowego.

Jednym z najważniejszych aspektów dyscypliny duchowej jest modlitwa, na którą nakładał nacisk sam Chrystus:

[SPRAWDŹ TEŻ: NADCHODZI III WOJNA ŚWIATOWA]
[SPRAWDŹ TEŻ: STEŻ SIĘ OD ZŁEGO]
[SPRAWDŹ TEŻ: PAN JEZUS JEDYNĄ DROGĄ]

To dzięki niej możemy utrzymywać relację z Bogiem, wyjawić Mu swoje potrzeby i prośby, a także dziękować Mu za wszystko, co On dla nas robi, a co najważniejsze możemy wyznać swoje grzechy przed Jego obliczem, bez żadnych świadków, co jest prawdziwą spowiedzią.

Posłuszeństwo to kolejny ważny element, który pozwala nam na lepsze zrozumienie woli Bożej i jej realizację w naszym życiu.

[SPRAWDŹ TEŻ: BOŻA RODZINA – RELACJA OJCA I SYNA]
[SPRAWDŹ TEŻ: I TYM MOŻESZ ODMIENIĆ SWOJE ŻYCIE]
[SPRAWDŹ TEŻ: GRZECH DAJE ŚMIERĆ – CHRYSTUS OŻYWIA]

BĄDŹCIE JAK BEREICZCY

Uwielbienie i studiowanie Słowa Bożego to kolejne kluczowe elementy dyscypliny duchowej.

Dzięki temu, możemy poznać Boga coraz lepiej i bardziej zbliżyć się do Niego. Ważne jest również, abyśmy byli coraz bardziej dociekliwi, i postępować jak Bereiczycy, którzy badali Pismo Święte i poszukiwali prawdy.

Dyscyplina duchowa jest procesem trudnym, ale niezwykle ważnym w naszym duchowym życiu. Dzięki niej możemy rozwijać się duchowo i zbliżać się do Boga coraz bardziej. Pamiętajmy więc, że każdy z nas powinien dążyć do uświęcenia i poszerzania swojej wiedzy o Bogu, aby przynosić chwałę.

Nie należy zapominać o czasie spędzanym sam na sam z Bogiem, gdy nasze serca są ciche i otwarte na Jego słowo. Wykonywanie posługi, dbanie o relacje z innymi chrześcijanami i wiele innych aspektów, są nam niezmiernie potrzebne w procesie uświęcenia. Dzisiaj chcemy ogólnie nakreślić, czym jest sama dyscyplina duchowa, następnie zająć się poszczególnymi elementami, które Pan Jezus wraz z Bogiem Ojcem chcą w nas doskonalić.

[SPRAWDŹ TEŻ: NIEOMYLNE SŁOWO BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: ZDROWA SPOŁECZNOŚĆ – PO MIŁOŚCI JĄ POZNACIE]

BĄDŹCIE ŚWIATŁEM PANA

Gdy będziemy poddani uświęceniu i rozwojowi po przez dyscyplinę duchową, trwając w łasce Najwyższego, ON przez żywe zamieszkiwanie w nas, da rodzić obfity owoc Ducha. My jako ludzie nie mamy nic dobrego w sobie, nasze zamysły były ciemnością, a wszelkie dobro płynęło z łaski Bożej, nawet, gdy chodziliśmy w starym postępowaniu. 

Bóg po przez dyscyplinę duchową pomaga nam pozostawać w zjednoczeniu z sobą i stać się narzędziami w przekazywaniu miłości Bożej objawionej przez Ewangelię. Dzięki temu jesteśmy w stanie działać skutecznie na rzecz Jego Królestwa i przynosić Mu większą chwałę. Dlatego ważne jest, aby nie tylko dbać o własne uświęcenie, ale również starać się pomagać innym w ich drodze do Boga.

[SPRAWDŹ TEŻ: DROGA DO ZBAWIENIA CZY ZATRACENIA? CZ.1 “GNOSTYCKIE ŻYCIE KATOLICYZMU”]
[SPRAWDŹ TEŻ: ZBAWIENIE – MIŁOSIERDZIE BOŻE]
[SPRAWDŹ TEŻ: 7 KORKÓW BY ZMIENIĆ SWOJE ŻYCIE]

DYSCYPLINA DUCHOWA – NIE PERFEKCJONIZM

Jednakże, nie należy mylić dyscypliny duchowej z perfekcjonizmem. Jesteśmy tylko ludźmi i popełniamy błędy, dlatego jednym z elementów dyscypliny duchowej jest spowiedź. Ważne jest, abyśmy nie poddawali się, ale ciągle dążyli do uświęcenia, z pokorą przyjmując pomoc od Boga i innych chrześcijan.

Kiedy zaczynamy żyć w Duchu, a nie w ciele, otrzymujemy nowy sposób myślenia, nowe serce i wszystko staje się nowe. Zyskujemy również spokój ducha i radość, które nie zależą od sytuacji zewnętrznych, ale wynikają z naszej relacji z Bogiem.

[SPRAWDŹ TEŻ: JAK OPUŚCILIŚMY SEKTĘ]

Z ŁASKI ZBAWIENI

Wartościowa dyscyplina duchowa jest możliwa dzięki działaniu Boga w naszym życiu, prowadzącym nas do ciągłego uświęcenia i rodzenia owocu Ducha. Trwajmy w tym i koncentrujmy się na celu, jakim jest życie wieczne w obliczu Boga Wszechmogącego. 

Pamiętajmy, że zbawienie to proces, który rozpoczyna się już teraz, gdy narodzimy się na nowo. Bez zbawienia nasze starania nie mają żadnego znaczenia, bo nie z uczynków jesteśmy zbawieni, ale z łaski i do dobrych uczynków jesteśmy powołani. Nie pobłażajmy ciału, bo raz zbawiony nie oznacza, że zawsze będziesz zbawiony zbawiony. Zbawienie można utracić, gdy odwrócimy się od Bożej drogi. Dlatego trzeba cały czas trwać w uświęceniu i zapierać się samego siebie. 

Na początku Judasz również postępował jak każdy inny uczeń. Idąc za Panem, nie planował w sercu zdrady, chodził z uczniami wyganiał demony, uzdrawiał i czynił to, co inni apostołowie. 

[SPRAWDŹ TEŻ: OWOC DUCHA]
[SPRAWDŹ TEŻ: VIDEO – WOLNOŚĆ Z PUŁPAKI SWOICH MYŚLI]

Nie bądźmy Judaszami i trwajmy w łasce zbawienia, czyniąc dobro bliźnim i poddając się pod dyscyplinę duchową w ciągłym uświęceniu. 

W kolejnych częściach zaczniemy nawiązywać do poszczególnych elementów duchowej dyscypliny. 

[SPRAWDŹ TEŻ: DYSCYPLINA DUCHOWA CZ.2 – SPOWIEDŹ]

JHWH, czyli imię Boże określane jako tetragram, opisuje charakter i osobowość Boga Prawdziwego, Stwórcy nieba i ziemi. Znajomość tego imienia może dostarczyć nam wielu ciekawych informacji i nauk, jakie możemy wyciągnąć z Pisma Świętego. W niniejszym artykule skoncentrujemy się jednak na aspekcie rozpoznawania osoby Boga, na podstawie tetragramu.
 
Jest powszechnie uznanym faktem, że Ojciec jest JHWH, a żadna poważna doktryna chrześcijańska nie podważa tego stwierdzenia. Jedynie wyznawcy unitarianizmu uznający “jedność Bóstwa” twierdzą, że Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty to jedna i ta sama osoba.

[SPRAWDŹ TEŻ: BŁĘDNE ROZUMOWANIE IMIENIA BOŻEGO PRZEZ ORGANIZACJĘ ŚWIADKÓW]
[SPRAWDŹ TEŻ: EKUMENIA FAŁSZYWA JEDNOŚĆ]

ODRZUCAJĄ BOSKOŚĆ SYNA BOŻEGO

Wśród różnych odłamów unitarianizmu można jednak spotkać osoby, które nie uznają, że Pan Jezus jest JHWH. Głównym nurtem takiego poglądu w Polsce są Świadkowie Strażnicy. My uważamy, że Pismo Święte wyraźnie ukazuje, że Syn Boży, jako Wszechmogący Bóg, również nosi imię JHWH tak jak Bóg Ojciec. Poniżej przedstawimy argumenty na podstawie wersetów Pisma Świętego.

[SPRAWDŹ TEŻ: ŚWIADECTW: SŁOWO OD SYNA BOŻEGO W OBRONIE JEGO BOSKOŚCI]
[SPRAWDŹ TEŻ: BIBLIA LIST OD BOGA]

Bóg JHWH w Starym Przymierzu określał się pewnymi zwrotami czy też podawał charakterystyczne czynności, które tylko On potrafi. O to kilka z nich:

(JHWH) PIERWSZY I OSTATNI – W STARYM TESTAMENCIE

Bóg JHWH, w Starym Testamencie, określał siebie jako “Pierwszy i Ostatni” oraz “Początek i Koniec”. Podobnie Syn Boży również używa tych określeń, dodając jednak alegoryczne “Alfa i Omega”, które odnoszą się do początkowej i końcowej litery alfabetu greckiego.
 
Te określenia mają znaczenie symboliczne i wskazują na wieczną niezmienność Boga, który był i jest i będzie, oraz na fakt, że On jest początkiem i końcem wszystkiego. Syn Boży wskazuje swoją Boską naturę i wieczność, ponieważ wraz z Bogiem Ojcem tworzą jedną Bożą rodzinę.
Przeczytajmy jak Bóg JHWH określa się tymi przydomkami:

[SPRAWDŹ TEŻ: BOŻA RODZINA – RELACJA OJCA I SYNA]

Kto to sprawił i uczynił? Kto wzywał pokolenia od początku? 
Ja, JHWH – pierwszy i ostatni – ja sam.

Izajasz 41:4

Tak mówi JHWH, Król Izraela i jego Odkupiciel, JHWH zastępów: Ja jestem pierwszy i ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga.

Izajasz 44:6

Słuchaj mnie, Jakubie, i ty, Izraelu, którego powołałem! Ja to jestem, Ja pierwszy i Ja ostatni.

Izajasz 48:12

PIERWSZY I OSTATNI – NOWY TESTAMENT

W Księdze Objawienia, w rozdziale 1 i 2, Syn Boży określa siebie jako “Alfa i Omega, Pierwszy i ostatni”, co stanowi symbole wieczności i wszechmocy Boga. Jednocześnie Syn Boży określa się jako Bóg Wszechmogący, co podkreśla Jego Boską naturę i moc.

[SPRAWDŹ TEŻ: DUCHOWE MYŚLI – SKAŁA i KLUCZE]

“Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec, mówi Pan, który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący.”

Objawienie Jana 1:8

Który mówił: Ja jestem Alfa i Omega, pierwszy i ostatni. Co widzisz, napisz w księdze i poślij do siedmiu kościołów, które są w Azji: do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardes, Filadelfii i Laodycei.

Objawienia Jana 1:11
W swej prawej ręce miał siedem gwiazd, a z jego ust wychodził ostry miecz obosieczny. Jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w pełni swej mocy.
Gdy go zobaczyłem, padłem do jego stóp jak martwy i położył na mnie swą prawą rękę, mówiąc mi: Nie bój się! Ja jestem pierwszy i ostatni;
I żyjący, a byłem umarły. A oto żyję na wieki wieków i mam klucze piekła i śmierci.

Objawienie Jana 1:16-18

A do anioła kościoła w Smyrnie napisz: To mówi pierwszy i ostatni, który był umarły, a ożył.

Objawienie Jana 2:8

I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe. I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota. Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem.

Objawienie Jana 21:5-7

JHWH BADA SERCA I NERKI

Bóg jako Wszechmocny jest w stanie poznać nasze myśli oraz intencje, zarówno pozytywne, jak i negatywne. Przykładem wejrzenia w nasze umysły przez Boga, możemy podać jeden z grzechów, który rodzi się w sercu, a tylko Stwórca wie, czy poczyniliśmy cudzołóstwo w sercu, gdy pożądliwie patrzymy na innych ludzi. Syn Boży również bada serca i nerki ludzi, dokładnie tak samo jak Ojciec. To stanowi kolejny dowód na to, że zarówno Syn, jak i Ojciec są Wszechmogący i noszą imię JHWH.

[SPRAWDŹ TEŻ: MIŁOŚĆ WIELU OZIĘBNIE]
[SPRAWDŹ TEŻ: ZDROWA SPOŁECZNOŚĆ – PO MIŁOŚCI JĄ POZNACIE]
[SPRAWDŹ TEŻ: MIŁOŚĆ TO MIŁOŚĆ…]

Lecz, JHWH zastępów, który sądzisz sprawiedliwie i badasz nerki i serca, niech zobaczę twoją pomstę nad nimi. Wyjawiłem ci bowiem swoją sprawę.

Jeremiasza 11:20

Ja, JHWH, badam serca i doświadczam nerki, aby oddać każdemu według jego dróg i według owocu jego uczynków.

Jeremiasza 17:10

Niech skończy się zło niegodziwych, a umocnij sprawiedliwego, Boże sprawiedliwy, ty, który badasz serca i nerki.

Psalm 7:9

A do anioła kościoła w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży, który ma oczy jak płomień ognia, a jego stopy podobne są do mosiądzu: Znam twoje uczynki i miłość, i służbę, i wiarę, i twoją cierpliwość, i twoje uczynki, i wiem, że ostatnich rzeczy jest więcej niż pierwszych.
Ale mam nieco przeciwko tobie – że kobiecie Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, pozwalasz nauczać i zwodzić moje sługi, żeby uprawiali nierząd i jedli ofiary składane bożkom.
I dałem jej czas, aby pokutowała ze swego nierządu, ale nie pokutowała.
Oto rzucę ją na łoże, a tych, którzy z nią cudzołożą, w ucisk wielki, jeśli nie będą pokutować ze swoich uczynków; A jej dzieci porażę śmiercią. I poznają wszystkie kościoły, że ja jestem tym, który bada nerki i serca. I oddam każdemu z was według waszych uczynków.

Objawienia Jana 2:18-23

PRZED JHWH UGNIE SIĘ KAŻDE KOLANO

Przez swojego proroka JHWH zapowiedział, że każde kolano przed Nim się ugnie. Ten sam przekaz można znaleźć w Nowym Testamencie w kontekście Pana Jezusa. Jak możemy przeczytać: “Ja, JHWH, a takie jest moje imię, nie oddam mojej czci nikomu ani mojej chwały bałwanom” (Izajasza 42:8), co daje jasny sygnał, że Syn Boży jest tak samo Bogiem JHWH jak Bóg Ojciec.

[SPRAWDŹ TEŻ: NIEOMYLNE SŁOWO BOŻE]

Spójrzcie na mnie, abyście byli zbawieni, wszystkie krańce ziemi, gdyż ja jestem Bogiem i nie ma żadnego innego. Przysiągłem na siebie, z moich ust wyszło słowo sprawiedliwe, które jest nieodwołalne: Przede mną będzie się zginać każde kolano, będzie przysięgać każdy język; Mówiąc: Tylko w JHWH mam wszelką sprawiedliwość i siłę. Ci do niego przyjdą, ale będą zhańbieni wszyscy, którzy płoną gniewem przeciwko niemu.

Izajasza 45:22-24
Dlaczego więc ty potępiasz swego brata? Albo czemu lekceważysz swego brata? Wszyscy bowiem staniemy przed trybunałem Chrystusa.
Jest bowiem napisane: Jak żyję, mówi Pan, ugnie się przede mną każde kolano i każdy język będzie wysławiał Boga. Tak więc każdy z nas sam za siebie zda rachunek Bogu.

List do Rzymian 14:10-12

Niech będzie w was takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie;
Który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież;
Lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi;
A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię; Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią.

List do Filipian 2:5-10
A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków.

Objawienie Jana 5:13

OJCIEC NAZYWA SYNA BOGIEM

W Nowym Testamencie znajdują się dwa wersety, które są problematyczne dla unitarian, którzy negują Boskość Syna Bożego. Te wersety rzeczywiście wytrącają wszelkie argumenty przeciwko Boskości Chrystusa. Pierwszym z nich jest wypowiedź samego Ojca, który nazywa Syna Bogiem, a drugim wersetem jest opis Boga Prawdziwego, który jednoznacznie wskazuje na Boskość Chrystusa.

O aniołach zaś mówi: On czyni swoich aniołów duchami, a swoje sługi płomieniami ognia. Lecz do Syna mówi: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił cię, o Boże, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy.

List do Hebrajczyków 1:7-9

BÓG PRAWDZIWY

W Nowym Testamencie, w pierwszym liście Jana, w rozdziale 5, możemy przeczytać podobne określenie, jak to zawarte w wersecie powyżej. Apostoł Jan użył określenia, że Bóg prawdziwy Ojciec dał nam Boga prawdziwego Syna Bożego. Ten werset z Nowego Przymierza wyraźnie pokazuje, że JHWH jest zarówno Bogiem Ojcem, jak i Synem Bożym.

[SPRAWDŹ TEŻ: CZY JÓZEF BYŁ BIOLOGICZNYM OJCEM PANA JEZUSA?]

Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali tego, który jest prawdziwy. My jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest tym prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.

1 List Jana 5:20

JEDEN PASTERZ – BÓG JHWH

Gdy starsi Izraela błądzili za bałwanami i czynili zło, a także zbezczeszczali przymierze zawarte z Bogiem przez swoich przodków, Bóg JHWH przeciwstawił się im. Wtedy ogłosił, że kończy się etap “pasterstwa” starszych Izraela i że sam Bóg JHWH będzie prowadził swój lud, jak pasterz prowadzi swoje owce. 

[SPRAWDŹ TEŻ: ZŁOTY CIELEC KATOLICYZMU]
[SPRAWDŹ TEŻ: BIBLIA OBALA PAPIESTWO]
[SPRAWDŹ TEŻ: RÓŻANIEC – FAŁSZ KTÓREGO NIE ZNAJDZIESZ W BIBLII]

Tak bowiem mówi Pan JHWH: Oto ja sam będę szukać moich owiec i o nie pytać.
Jak pasterz troszczy się o swoją trzodę, kiedy znajduje się wśród swoich rozproszonych owiec, tak ja będę troszczył się o moje owce i wyrwę je ze wszystkich miejsc, dokąd zostały rozproszone w dzień pochmurny i mroczny.

Ezechiela 34:11-12
Potem Jezus im powiedział: Wy wszyscy zgorszycie się z mojego powodu tej nocy, bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce.

Ewangelia Marka 14:27
Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce.
Lecz najemnik, który nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce.
Najemnik ucieka, bo jest najemnikiem i nie troszczy się o owce.
Ja jestem dobrym pasterzem i znam moje owce, a moje mnie znają.
Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za owce.
A mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. Również te muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.

Ewangelia Jana 10:11-16
A Bóg pokoju, który przez krew wiecznego przymierza wyprowadził spośród umarłych wielkiego pasterza owiec, naszego Pana Jezusa;
Niech was uczyni doskonałymi w każdym dobrym uczynku, abyście spełniali jego wolę, dokonując w was tego, co miłe w jego oczach, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków. Amen.

List do Hebrajczyków 13:20-21

OJCA JHWH NIGDY NIKT NIE WIDZIAŁ

Podczas swojego nauczania Pan Jezus podkreślał, że nikt nie widział Boga Ojca, jednak w Starym Testamencie znajduje się wiele wersetów, w których opisane są spotkania Boga JHWH z różnymi osobami twarzą w twarz. Unitarianie powinni na tej podstawie zdać sobie sprawę, że jeśli Ojciec JHWH nigdy nie został ujrzany, to Bogiem JHWH był Syn Boży.

[SPRAWDŹ TEŻ: DLACZEGO WARTO WIERZYĆ BIBLII? CZ.1 MANUSKRYPTY]
[SPRAWDŹ TEŻ: DLACZEGO WARTO WIERZYĆ BIBLII? CZ.2 ARCHEOLOGIA]

Nie jakby ktoś widział Ojca, oprócz tego, który jest od Boga; ten widział Ojca.

Ewangelia Jana 4:46

Wersety w których JHWH był widziany przez ludzi: 

I wstąpili Mojżesz, Aaron, Nadab i Abihu oraz siedemdziesięciu ze starszych Izraela;
I widzieli Boga Izraela, a pod jego nogami było jakby dzieło z szafirowego kamienia jak niebo, gdy jest jasne.
A na przywódców synów Izraela JHWH nie wyciągnął swej ręki, choć widzieli Boga, jedli i pili.

Księga Wyjścia 24:9-11

I JHWH rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak człowiek rozmawia ze swoim przyjacielem. Potem Mojżesz wracał do obozu, a jego sługa Jozue, syn Nuna, młodzieniec, nie opuszczał namiotu.

Księga Wyjścia 33:11

W rzeczywistości jest wiele innych przykładów spotkań Boga JHWH z ludźmi w Starym Testamencie. Adam i Ewa, Abraham, Jakub, Gedeon, rodzice Samsona i jeszcze kilka innych osób miało okazję widzieć Boga JHWH twarzą w twarz. Zachęcamy do dokładniejszego studiowania Słowa i odnajdywania w Biblii każdego z tych momentów, w których Bóg JHWH się objawiał. Tylko w ten sposób możemy lepiej zrozumieć, jak Stwórca działał wobec swojego ludu na przestrzeni wieków.

[SPRAWDŹ TEŻ: CO BYŁO PIERWSZE JAJKO CZY KURA?]
[SPRAWDŹ TEŻ: EWOLUCJONISTYCZNA PUŁAPKA – NIEREDUKOWALNA ZŁOŻONOŚĆ KOMÓRKI]

JHWH – JESTEM, BĘDĄCY

Bóg JHWH, gdy powołał Mojżesza do ratunku narodu Izraelskiego po przez manifestację w gorejącym krzewie, przedstawił swojemu wysłannikowi imię, po którym rozpoznają, że Bóg JHWH posłał Mojżesza, jako tego, który jest narzędziem do wyprowadzenia zniewolonego Izraela z Egiptu.

Wtedy Bóg odrzekł do Mojżesza: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was.
I mówił jeszcze Bóg do Mojżesza: Tak powiesz synom Izraela: JHWH, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, posłał mnie do was. To jest moje imię na wieki i takim ma pozostać w pamięci po wszystkie pokolenia.

Księga Wyjścia 3:14-15

Bóg JHWH przedstawiając się imieniem JESTEM (BĘDĄCY) ukazał swoją nieskończoność. Ukazał, że nie ma początku ani końca, że jest odwieczny, trwający od zawsze. Parokrotnie w Ewangelii możemy przeczytać wersety, w których tego terminu używa Pan Jezus w stosunku do swojej osoby, co wywoływało oburzenie u faryzeuszy, którzy twierdzili, że bluźni.

Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Zanim Abraham był, ja jestem.
Wtedy porwali kamienie, aby w niego rzucać. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni, przechodząc między nimi, i tak odszedł.

Ewangelia Jana 8:58-59

Wtedy Jezus, wiedząc o wszystkim, co miało na niego przyjść, wyszedł im naprzeciw i zapytał: Kogo szukacie? Odpowiedzieli mu: Jezusa z Nazaretu. Jezus powiedział do nich: Ja jestem. A stał z nimi i Judasz, który go zdradził. Gdy tylko im powiedział: Ja jestem, cofnęli się i padli na ziemię.

Ewangelia Jana 18:4-6

NIKT NIE JEST JHWH PRÓCZ OJCA I SYNA

Tylko Ojciec i Syn noszą przydomki takie jak “Pierwszy i Ostatni”, “Początek i Koniec”, “Pasterz”, “JESTEM”, “Światłość”, “Sędzia”, “Pan Panów”, “Zbawiciel” i “Stwórca”. Te przydomki są wyłącznie przypisane do Boga Ojca i Syna Bożego. Z tego powodu, należy spojrzeć na osobę Ducha Świętego pod innym kątem niż ten, który jest głoszony w zborach i tzw. kościołach, które czerpią swoją doktrynę trójcy z wymysłu gnostyckiej instytucji katolicyzmu. Duch Święty to imię Ojca, wszechobecność Boga Ojca i Syna Bożego. Duch Święty jest osobą Ojca lub Syna, w zależności od wersetu, który czytamy. Nie pozwólmy sobie wmówić rzeczy wyrywanych z kontekstu Biblii, ponieważ jest to taktyka diabła, którą stosował w ogrodzie Eden oraz podczas kuszenia Pana Jezusa, gdy był On człowiekiem na ziemi.

[SPRAWDŹ TEŻ: KIM JEST DUCH ŚWIĘTY?]
[SPRAWDŹ TEŻ: COMMA JOHANNEUM – PRÓBA FAŁSZERSTWA WYZNAWCÓW TRÓJCY]

SYN BOŻY JHWH WSZECHOBECNY

Pan Jezus, jako Syn Boży jest JHWH tak jak Ojciec jest JHWH. Nie dajcie sobie wmówić, że Ojciec i Syn potrzebują trzeciej osoby, aby być w kimś albo gdziekolwiek bo to nie ma nic wspólnego ze Słowem Bożym.
W Biblii Pan Jezus powiedział, że ON osobiście jest z nami po wsze czasy, a nie trzecia osoba, to właśnie Chrystus zaznaczył, że ON razem z OJCEM w nas zamieszkają, gdy naradzamy się na nowo, a nie ktoś inny.
 
Zachęcamy wszystkich do sprawdzenia, czy uczniowie Pana Jezusa przed soborem kościoła katolicko-prawosławnego, na którym uchwalili trójcę wierzyli w trzecią osobę. Sprawdźcie co przyniosło wprowadzenie tej doktryny. Gdy zapoznacie się z historią, to możecie zobaczyć, że wszyscy wierzyli w Boskość Chrystusa i Boskość Boga Ojca, ale nie znali trzeciej osoby, tak jak w to wierzą trynitarianie.

JHWH BOŻA RODZINA – OJCA I SYNA

Nauka Biblijna o naturze Bożej Ojca i Syna i ICH Ducha Świętego, nie ma rozbieżności i nieścisłości, gdy będziemy ją pojmować jak to jest napisane w Biblii. Boża rodzina JHWH to doktryna chrześcijańska, która uznaje, że Bóg Ojciec i Syn Boży, jako dwaj oddzielni Bogowie JHWH , tworzą Bożą Rodzinę JHWH. Według tej doktryny, obie te osoby noszą imię JHWH, co oznacza, że posiadają tę samą Boską naturę.
 
Uczniowie Pana podkreśla Boską naturę Syna Bożego i jego współistnienie z Ojcem odwiecznym czasów. Biblijni uczniowie Pana uważają, że Syn Boży JHWH jest równy Ojcu JHWH w Boskiej naturze, ale jednocześnie są oddzielnymi i odrębnymi osobami.
 
W ten sposób uczniowie Pana podkreślają jedność Bożej rodziny JHWH , ale jednocześnie wyróżnia Ojca i Syna jako dwie oddzielne osoby. 

[SPRAWDŹ TEŻ: KTO MIESZKA W DZIECIACH BOŻYCH?]
[SPRAWDŹ TEŻ: ANTYCHRYST A ŚWIĄTYNIA BOŻA]